مدل پیش بینی عملکرد تحصیلی بر اساس مولفه های هوش عاطفی، مهارت های حل مسئله و انگیزش پیشرفت با میانجی گری راهبردهای یادگیری (شناختی و فرا شناختی) در دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی

هدف کلی پژوهش حاضر تدوین مدل پیش­بینی عملکرد تحصیلی بر اساس مولفه­های هوش عاطفی، مهارت های حل مسئله و انگیزش پیشرفت با میانجیگری راهبردهای شناختی و فراشناختی یادگیری در دانش آموزان دختر مدارس هوشمند و عادی بود. روش پژوهش حاضر همبستگی از نوع پیش­بینی بوده است. جامعه آماری در پژوهش حاضر تمامی دانش آموزان دختر مقطع متوسطه سال تحصیلی 96-1395 استان تهران بودند که با استفاده از روش نمونه­برداری خوشه­ای چندمرحله ای 583 دانش آموزان به عنوان نمونه پژوهشی انتخاب شدند. برای گردآوری داده­ها از مقیاس انگیزه پیشرفت هرمانس (1970)؛ فرم کوتاه پرسشنامه حل مسئله اجتماعی تجدیدنظر شده (دیزریلا و نزو و میدو الیوارس، 2002)؛ پرسشنامه راهبردهای یادگیری (کرمی، دلاور، بهرامی و کریمی، 1384)؛ مقیاس هوش عاطفی بار-آن (2000) و پرسشنامه عملکرد تحصیلی درتاج (1383) استفاده شد. برای بررسی فرضیه­های پژوهش از روش تحلیل مسیر استفاده شد. تحلیل داده­ها به کمک نرم­افزار AMOS انجام شد نتایج نشان داد که اثر مستقیم و غیرمستقیم هوش عاطفی و انگیزش پیشرفت بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند به­طور معناداری بالاتر از تاثیر آن بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس عادی است. بین اثر مستقیم و غیرمستقیم مهارت حل مسئله بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس هوشمند و عادی تفاوت معناداری مشاهده نشد. یافته­­های پژوهش اشاره­های کاربردی مفیدی برای سیاست­گذاران عرصه آموزش وپرورش دارد.

Keywords:

انگیزش پیشرفت , عملکرد تحصیلی , مهارت های حل مسئله , مدارس هوشمند , هوش عاطفی