تبیین نقش انرژی های تجدید پذیر زنجیره تامین سبز، در توسعه پایدار جنوب شرق (مطالعه موردی: سواحل مکران)

امروزه توسعه پایدار هر کشور منوط به استفاده بهینه از منابع محدود و غیرقابل جایگزین و بهره گیری از انرژی های نو تجدید پذیر شده است که اقداماتی همچون اعمال قوانین و اصول سبز در زنجیره تامین مثل به کارگیری مواد خام سازگاربامحیط زیست در مراکز تولیدی و صنعتی، کاهش استفاده از منابع انرژی فسیلی و بازیافت زباله ها توسط دولت ها انجام گرفته است. محدود بودن منابع انرژی فسیلی و مشکلات ناشی از انتشارات گازهای گلخانه ای اهمیت توجه به انرژی های تجدید پذیر را عیان نموده و باوجود پتانسیل های مطلوب و مناسب انرژی های تجدید پذیر در کشور می توان دررسیدن به توسعه پایدار گام برداشت. سواحل مکران دارای مزیت های ژئوپلیتیکی اقتصادی، امنیتی، دسترسی، ارتباطات منطقه ای و بین المللی بوده که توسعه پایدار آینده کشور با توجه به موقعیت جغرافیایی سواحل مکران؛ وابسته به طراح ها و سیاست هایی است که دولتمردان برنامه ریزی می نمایند. این مقاله با روش تحلیلی _ توصیفی و با استفاده از منابع کتابخانه ای در پی تبیین نقش انرژی های تجدید پذیر زنجیره تامین سبز، در توسعه پایدار کشور ایران بوده که نتایج پژوهش مبین آن است که استفاده از مزیت های سواحل مکران ایجاد زیرساخت های مناسب برای بهره گیری از انرژی های تجدید پذیر و بالا بردن سهم این انرژی ها در سبد زنجیره تامین سبز انرژی علاوه بر توسعه سواحل مکران نقش بسیار مهمی در توسعه پایدار کشور جمهوری اسلامی ایران دارد.

Keywords:

انرژی تجدید پذیر , توسعه پایدار , سواحل مکران , زنجیره تامین سبز , جنوب شرق