بررسی میزان تاثیر مولفه های شهری بر ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان در بافت تاریخی شهر تهران (مطالعه موردی منطقه 12 شهر تهران)

فضای عمومی شهری، یکی از عناصر مهم ساختار فضایی شهرها هستند که نقش مهمی در کیفیت زندگی و رفاه افراد ساکن در شهرها دارند. فضای عمومی شهری یک مکان آزاد برای دسترسی و استفاده افراد می باشد. عناصر فیزیکی و فعالیت ها در فضای باز عمومی مزایای بسیاری بر کیفیت زندگی، سلامت و تعامل اجتماعی شهروندان دارد. تامین نیازهای انسانی در فضای عمومی شهری، کیفیت فضاهای عمومی شهری و به تبع آن رضایت مردم از فضاهای عمومی را افزایش می دهد و توجه نکردن به نیازهای مردم منجر به گوشه نشینی مردم و کاهش کنترل بر محیط شهری می شود. این پژوهش یا روش توصیفی- تحلیلی و اسنادی و با هدف سنجش میزان تاثیر مولفه های شهری بر ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان منطقه 12 شهر تهران صورت پذیرفته است. با توجه به اطلاعاتی که از طریق نظرسنجی و توزیع پرسشنامه بین 100 نفر از ساکنان منطقه 12 حاصل شد، نتایج بیانگر این است که مولفه های محیط فیزیکی به عنوان مهترین مولفه و عامل در ارتقاء یا کاهش کیفیت زندگی ساکنان بیش از سایر مولفه ها اثرگذار است و بیشترین نارضایتی از ساخص های مولفه فیزیکی از جمله آلودگی صوتی می باشد. بر اساس بررسی پاسخ های ساکنان، بیشترین گزینه های انتخاب شده در گویه های مربوط به مولفه فیزیکی بوده و طبق طیف لیکرت گزینه بسیار بد، بد و سپس گزینه متوسط بیشتر از سایر گزینه ها انتخاب شده است. این آمار توصیفی بیانگر این مساله است که مولفه فیزیکی در منطقه 12 در وضعیت نامناسبی به سر می برد. در نهایت می توان اظهار کرد شاخص میزان آلودگی صوتی محلات تاریخی با میانگین 4/1 در وضعیت نامناسبی نسبت به تمام شاخص ها قرار دارد. پس از آن شاخص وضعیت امنیت اجتماعی در بافت های تاریخی با میانگین3/86، شاخص وضعیت سرزندگی و نشاط در بافت های تاریخی با میانگین 3/86 و شاخص وضعیت درآمد خانوار در بافت های تاریخی با میانگین 3/85 در وضعیت مناسبی نیستند و برنامه ریزان شهری در طرح های توسعه شهری خود باید این موارد بیشتر مد نظر قرار دهند تا بیش از پیش شرایط ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان منطقه 12 فراهم شود.

Keywords:

مولفه های موثر شهری , سنجش کیفی , منظر شهری , کیفیت زندگی , فضای عمومی شهر