بررسی عملکرد جایگزینی گاز طبیعی با سوخت مایع در انتشار گازهای گلخانه ای کشور

درمیان سوخت های فسیلی، گاز طبیعی با ضریب انتشار پایین تر به عنوان سوخت پاک در جهان شناخته شده است. از اینرو کشورهای مختلف در روند تعهدات کاهش انتشار پیشنهادی خود بر استفاده بیشتر از آن تاکید کرده اند. با توجه به ارزان، پاک و در دسترس بودن گاز طبیعی، در کشور ایران سیاست جایگزینی گاز طبیعی بطور جدی از سال 1380 آغاز شده و در سال های اخیر با جدیت بیشتری دنبال شده است. در این مقاله عملکرد این جایگزینی بر انتشار گازهای گلخانه ای کشور طی دوره 1393-1380 با استفاده از روش تجزیه ای و شاخص کایا مورد بررسی قرار گرفته است. بر مبنای این شاخص، طی دوره ای که تغییر سوخت در کشور اتفاق افتاده است، علی رغم مثبت بودن اثر شدت انرژی، اثر شدت انتشار منفی است و حاکی از آن است که علی رغم افزایش شدت انرژی، در این دوره از میزان شدت کربن کاسته شده است. با توجه به افزایش سهم گاز طبیعی در سبد انرژی کشور، این مهم مرهون جایگزینی گاز طبیعی است. از اینرو دنبال کردن سیاست جایگزینی گاز طبیعی با سوخت های مایع می تواند یکی از سیاست های موثر بر کاهش انتشار گازهای گلخانه ای در کشور و عمل به تعهدات پیشنهادی کشور به کنوانسیون تغییر آب و هوا باشد.

Keywords:

جایگزینی گاز طبیعی , شدت انتشار کربن , تغییر آب و هوا , روش تجزیه , شاخص کایا