تدوین راهبردهای زیبایی شناسی در معماری و شهرسازی ایران با تاکید بر ادراک بصری محیط

زیبایی شناختی کالبدی مقوله ای است که همواره مورد نظر طراحان، معماران و مدیران شهری قرار داشته است. اما آن چه در عمل با آن مواجه هستیم، تفاوت زیاد در بناها و فضاهای خلق شده و همچنین زیبا یا نازیبا پنداشتن آن هاست. از همین رو نزدیک به نیم قرن است که مطالعات مختلفی پیرامون ارزیابی زیبایی در منظر معماری و شهرسازی انجام میشود؛ که البته نتایج متفاوتی را در پی داشتهاند. در شرایط کنونی فضاهای شهری به وسیله متخصصان و بدون مشارکت شهروندان به ویژه در مقیاس زیبا شناسی کالبدی انجام می شود که پیامد آن، کالبدهایی ست که سلیقه اقلیت طراحان را در مقابل اکثریت استفاده کنندگان در اولویت قرار می دهند. این پژوهش در زمره تحقیقات کاربردی و از نوع مطالعات کیفی ست؛ لذا روش تحقیق آن توصیفی تحلیلی بوده و اطلاعات مورد نیاز از طریق گردآوری مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی است. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر آن است که زیبایی در معماری و شهرسازی ایران، بازخوردی زیباشناسانه در نگاه مخاطبین خود دارد. چراکه پس از تخریب یک بنا یا بخشی از یک شهر جسم را می توان نابود کرد ولی روح آن در هویت و فرهنگ مردم آن منطقه باقی می ماند.

Keywords:

زیباشناختی , هویت , ادراک محیط , کالبد معماری , درک بصری , فضای شهری