بررسی اصول طراحی ساختمانهای آموزشی دوران ابتدایی در ارتباط با ایجاد خلاقیت دانش آموزان

در دهه های اخیر با پیشرفت علم و تکنولوژی و رشد قابل توجه جمعیت در جهان و ایران سبب توجه ویژه به مسائل آموزشی و فضاهای آموزشی کودکان و نوجوانان شده است اما متاسفانه در ایران بیشتر و فضاهای آموزشی مانند مدارس و مهد کودکها و غیره که این مکان ها می توانند در شکوفایی خلاقیت کودکان و نوجوانان موثر باشند. در فضاهایی با کاربری های غیرآموزشی و نامناسب به لحاظ محیطی مثل فضاهای مسکونی و تجاری احداث می شوند و همچنین فضاهای آموزشی در چنین مکانهای نامناسبی باعث عدم شکوفایی استعداد و خلاقیت آنان می گردد و این استعدادها که به عنوان سرمایه های ملی جامعه می باشد به صورت نهفته باقی می مانند. در این مقاله در ابتدا به بررسی مفهوم خلاقیت و تعریف معیارهای ایجاد خلاقیت در کودکان پرداخته و سپس یکی از راه های مهم پرورش خلاقیت که ایجاد فضای آموزشی مناسب است را به طور کامل بررسی می کنیم و هدف از پژوهش حاضر ارائه اصول و معیارهایی برای پرورش خلاقیت محیطی کودکان به کمک طراحی معماری و منظر مدارس می باشد. روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی است و نوع آن کاربردی –نظری است و مبنانی تئوریک آن براساس مطالعات اسنادی، کتابخانه ای و مطالعات میدانی صورت گرفته است.

Keywords:

خلاقیت , کودکان , فضا , معماری , مدارس