تاثیر کفش ناپایدار بر پارامترهای کینتیکی مرتبط با اندام تحتانی هنگام راه رفتن در دانشجویان پسر سالم

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف ارزیابی تاثیر کفش ناپایدار بر پارامترهای کینتیکی مرتبط با اندام تحتانی هنگام راه رفتن در دانشجویان پسر سالم با کفش هایی با شکل هندسی متفاوت انجام شد. امروزه کفش های مختلفی جهت کاهش اثرات پارامترهای آسیبی و ارتقای پارامترهای عملکردی برای راه رفتن توسعه یافته است. روش: 20 نفر از دانشجویان مرد سالم باقد 3/92 ± 178/96سانتی متر، سن 273 سال، جرم6/15 ± 73/99 کیلوگرم و شماره-ی پای 42 (EU)، در چهار وضعیت کفش ناپایدار تولید داخل کشور، کفش ناپایدار مشابه خارجی، کفش کنترل (Regular) و پای برهنه بر روی صفحه نیروسنج در حین راه رفتن انجام گرفت. برای بررسی تفاوت های معنادار آماری متغیرهای وابسته بین چهار شرایط پوشش پا از روش مدل های خطی تعمیم یافته و تحلیل واریانس با داده های تکراری و یا فریدمن در صورت نرمال نبودن داده ها در سطح آلفای 5% با استفاده از نسخه 23 نرم افزار SPSS استفاده شد (P<0٫05). یافته ها: پارامترهای کنیتیکی اندام تحتانی در چهار حالت پوشش پا مورد بررسی قرار گرفت و در میزان اوج نیروی ترمزی و اوج نیروی عمودی فعال تغییراتی مشاهده نگردید (P> 0 , 05). در صورتی که در میزان اوج نیروی پیشران و اوج نیروی عمودی غیرفعال و اوج گشتاور آزاد و اوج سرعت بارگذاری تغییرات معناداری مشاهده گردید (P<0،05). نتایج: نتایج به ناکارآمدی کفش ناپایدار تولید داخل در کاهش آسیب و افزایش راحتی در اندام های تحتانی افراد دارد.

Keywords:

راه رفتن , بیومکانیک پا , کفش ناپایدار