بهبود خصوصیات مکانیکی بتن با استفاده از نانو ذرات سیلیس و اکسید تیتانیوم

در حقیقت نانو فناوری یک فناوری جدید نیست، بلکه مقیاسی جدید در فناوری ها و رویکردی تازه در تمام رشته هاست، که این توانایی را به بشر میدهد تا بتواند در ابعاد کوچک، به ساخت و طراحی بپردازد. با ورود به این ابعاد کوچک، بشر می تواند در نحوه ی آرایش اتم ها و مولکولها دخالت کند و به تغییر و کنترل خواص و رفتار مواد جدید اقدام کند. در این دامنه ابعاد، مواد، خصوصیات مناسبتری دارند، از جمله واکنش پذیری، استحکام، خواص الکتریکی بالا. نانوتکنولوژی در صنعت بتن، برای تولید بتن هایی با مقاومت کششی و فشاری بالا و یا تولید بتنی با سطوح خود تمیزشوندگی و خودترمیمی، کاربرد دارد و باعث شده تا تحقیقات در مورد مصالح ساخته شده با این مواد توسعه یابد. نانوذرات سیلیس و اکسیدتیتانیوم از جمله این نانومواد هستند که کاربرد فراوانی در ساخت مواد و مصالح جدید دارند. نانوذرات سیلیس به علت خصوصیات ضدسایش، ضد لغزش، ضدحریق، ضدانعکاس سطوح، پایداری حرارتی و نانوذرات اکسیدتیتانیوم به دلیل خواص نوری، الکتریکی و کاتالیستی عالی، مواد ارزشمندی در بخش های متعدد صنعت ساختمان هستند و توجه بسیاری از پژوهشگران را به خود جلب کرده اند. باید در نظر داشت که ساختمان های منحصر به فرد و سازه هایی در مقیاس بزرگ برای حفظ استحکام، ایمنی، کاهش مصرف منابع انرژی، متقاضیان مصالح نوین هستند که حتی در مراحل تعمیر و نگهداری هم مورد نیاز می باشند و این نکته نیز حائز اهمیت است که تهیه نانو بتن ها و بتن های توانمند نیاز به مصالح گرانتر و فناوری های پیچیده تر است.

Keywords:

بتن , نانو ذرات , سیلیس , اکسید تیتانیوم