ارزیابی احتمالاتی سطوح عملکردی قاب های خمشی بتن آرمه در روش های طراحی مبتنی بر نیرو و تغییرمکان

امروزه استفاده از روش های تحلیلی به منظور تعیین آسیب پذیری و تصمیم گیری در مورد استفاده از روش های مختلف طراحی مورد توجه محققین قرار گرفته است. استفاده از منحنی های شکنندگی روشی مناسب جهت تعیین احتمال افزایش میزان خسارت از مقدار مشخص شده در سطوح مختلف آسیب می باشد. تولید منحنی های شکست نیازمند تعیین شاخص خرابی به عنوان معیاری جهت ارزیابی عملکرد سازه ها می باشد. در این پژوهش شاخص خسارت پارک انگ با توجه به عملکرد مطلوب آن مورداستفاده قرار گرفته است. هدف از این تحقیق اثبات ادعای روش های نوین طراحی مبنی بر قادر ساختن طراح برای کنترل خسارت های لرزه ای و عملکرد مطلوب این روش ها نسبت به روش های طراحی نیرویی می باشد. در این مطالعه به بررسی احتمال خسارت وارد بر قاب های خمشی بتن آرمه طراحی شده بر اساس ضوابط ویرایش چهارم استاندارد 2800 روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان پرداخته می شود. بدین منظور دو قاب خمشی بتن آرمه 5و11 طبقه به دو روش یاد شده طراحی شده است. سپس احتمال خرابی آن ها با استفاده از تحلیل های تاریخچه زمانی افزاینده در 5 حالت خسارت مورد مقایسه قرار گرفته است. به منظور تولید منحنیهای شکست، توابع توزیع آماری مختلف برای دو دسته از دادهها مورد آزمون قرار گرفته است.نتایج عملکرد مطلوب توزیع نرمال و لگ نرمال را تایید می کنند. بررسی منحنی های شکنندگی نشاندهنده احتمال خسارت کمتر در قاب های طراحی شده به روش طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان می باشد. همچنین اختلاف در احتمال خسارت قاب های با ارتفاع بلندتر در مورد دو روش طراحی مذکور محسوس تر می باشد. این موضوع ضعف روش های نیرویی در قاب های با ارتفاع بلندتر را تایید می کند

Keywords:

منحنی شکنندگی , طراحی مستقیم مبتنی بر تغییر مکان , طراحی نیرویی , استاندارد DBD12