بررسی رابطه بین سبک های فرزند پروری والدینی و همنوایی گروهی در نوجوانان دختر دبیرستان های متوسطه دوم

زمینه و هدف: خانواده به عنوان اولین و پایدارترین نهادی است که به عنوان سازنده رفتار و شخصیت کودک است. با توجه به نقش مهم شیوه فرزندپروری والدین در به کار بستن روش های تربیتی، بحث پیرامون همنوایی گروهی در نوجوانان مسئله ای بسیار مهم می باشد. با توجه به همین امر پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین سبک های فرزندپروری والدینی و همنوایی گرهی در نوجوانان دختر انجام شد. روش: این مطالعه پژوهشی توصیفی – همبستگی می باشد جامعه این پژوهش به تعداد 270 نفر دانش آموزان دختر دبیرستانی ( و والدین آنها) در شهرستان مبارکه بود. حجم نمونه با استفاه از جدول مورگان تعداد 150 نفر تعیین گردید.روش شیوه نمونه گیری به صورت چند مرحله ای استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه شیوه های فرزند پروری بامریند 1971، و مقیاس همنوایی گروهی ال -72 و لطفی، 1372 بود روایی و پایایی ابزار گردآوری داده ها در مطالعات مختلف به اثبات رسیده است. داده ها به کمک ازمون همبستگی پیرسون از طریق نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قر ار گرفت یافته ها: نتایج نشان داد همنوایی با هیچ کدام از متغیرهای شیوه فرزند پرروی رابطه معناداری ندارند. P<0/01 نتیجه گیری: طبق نتایج این پژوهش، با توجه به عدم نقش مهم سبک های فرزندپروری والدینی درهمنوایی گروهی در نوجوانان دختر، برگزاری کلاس ها و دوره های آموزش شیوه فرزند پروری و ارائه الگوهای صحیح در دوره های کوتاه مدت به والدین آنها در مراکز درمانی و مشاوره ای پیشنهد می گردد.

Keywords:

سبک های فرزند پروری والدینی , همنوایی , نوجوانان