اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خودکارآمدی عمومی در دختران نوجوان دوره متوسطه سنندج

هدف از پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش تنظیم هیجان بر خودکارآمدی عمومی نوجوانان دختر مقطع متوسطه شهرسنندج بوده است. پژوهش از نوع تجربی بود. خودکارآمدی عمومی متغیر وابسته وآموزش تنظیم هیجان متغیر مستفل پژوهش بوده است. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دختران نوجوان مقطع متوسطه در سال تحصیلی 94-95 بودند. ازمیان افراد جامعه آماری، 40 نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی انتخاب میگردند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش 15) نفر) و یک گروه کنترل 15) نفر) گمارده شدند. به گروه آزمایش در طی 10 جلسه تنظیم هیجان (منین و فراسکو، (2010آموزش داده میشود و به گروه کنترل هیچ آموزشی داده نمیشود. از هر دو گروه آزمایش و کنترل پیش از اجرای مداخله، پیش آزمون مربوط به متغیر وابستهی خودکارآمدی عمومی به عمل آمده و همچنین پس از اتمام مداخله از هر دوگروه پس آزمون و بعد از یک دوره 45 روزه آزمون پیگیری به عمل آمد. ابزار پژوهش پرسشنامه های خودکارآمدی عمومی شرر (1982) بود. تحلیل داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیریهای مکرر انجام شد. نتایج حاکی از آن بود که آموزش تنظیم هیجان بر خودکارآمدی عمومی خشم نوجوانان دختر مقطع متوسطه شهر سنندج تاثیر معنیدار داشته است.

Keywords:

تنظیم هیجان , خودکارآمدی عمومی , نوجوانان , دختران