مقایسه ی روش تدریس های فعال(روش گروه های کوچک) و غیرفعال (سخنرانی) در یادگیری پایدار درس جمع اعداد سه رقمی ریاضی دوم ابتدایی در دبستان شهدا بیدله

هدف اصلی پژوهش حاضر مقایسه میزان روش تدریس سخنرانی (سنتی ) و روش تدریس گروه های کوچک (فعال) بر پیشرفت تحصیلی درس جمع اعداد سه رقمی ریاضی دوم ابتدایی است که توسط گروه درسپژوهی که تشکیل شده از آقای احسان موسوی و خانمها آرزو جمالی امامقیسی ، راضیه یزدانی در مدرسه شهدا بیدله انجام شده است. روش پژوهش حاضر تجربی از نوع پیش آزمون ، پس آزمون با گروه کنترل است. برای اجرای پژوهش 45 دانش آموز پسر انتخاب شدند بین این 45 نفر پیش آزمونی برگزار شد و با توجه به نتایج پیش آزمون دانش آموزان به سه کلاس با هوش و پیشرفت تحصیلی یکسان تقسیم شدند. یک کلاس به عنوان کنترل و دو کلاس به عنوان آزمایش انتخاب شدند. درنهایت ، نمرات آزمون پیشرفت تحصیلی هر دو گروه مقایسه شدند. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی ( جدول میانگین و انحراف معیار ) و آمار استنباطی ( تحلیل کوواریانس ) استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که در مجموع ، روش تدریس گروه های کوچک بر افزایش پیشرفت تحصیلی موثرتر از روش سخنرانی است.

Keywords:

روش تدریس سخنرانی , روش تدریس گروه کوچک , یادگیری