بررسی ارتباط سبکهای مقابله ای با خودکارآمدی در دانشجویان کارشناسی پرستاری

زمینه و هدف: یکی از عوامل موثر دربکارگیری سبکهای مقابله با استرس، خودکارآمدی است. خودکارآمدی عقاید شخص در مورد توانایی خویش برای سازگاری با موقعیت های خاص می باشد. لذا این پژوهش با هدف تعیین ارتباط سبکهای مقابله با استرس و خودکارآمدی در دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفته تا از این طریق مهارتهای دانشجویان را سنجیده و دانش لازم به منظور تقویت مهارتهای مقابله ای ، خودکارآمدی و ارتقا سلامت روان آنها فراهم آورد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه ی توصیفی همبستگی است. جامعه پژوهش را دانشجویان پسر و دختر کارشناسی پیوسته پرستاری دانشگاه علوم پزشکی تهران تشکیل داده اند. حجم نمونه 358 دانشجو بوده و نمونه گیری به روش تصادفی طبقه ای انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسش نامه بوده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی وتحلیلی و با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام گرفت یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که بین سبک مقابله ی هیجان محور با سطح خودکارآمدی ارتباط معنادار و منفی وجود دارد001/0خودکارآمدی ارتباط معنادار و مثبت وجود دارد 001/0استرس و سلامت روان دانشجویان و ارتباط سبک های مقابله ای و سطوح خودکارآمدی ، می توان از این ارتباط جهت بهبود سلامت روان در دانشجویان بهره گرفت.

Keywords:

سبک های مقابله ای , خودکارآمدی , دانشجویان پرستاری , استرس