بررسی تاثیر سوپرجاذب و هورمون جیبرلین بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش سبز (Vigna radiataL.)

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف سوپرجاذب و هورمون جیبرلین بر عملکرد و اجزای عملکرد ماش سبز ( Vigna radiata L. )، آزمایشی در مزرعه پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند به صورت کرت هایخرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در تابستان 1396 انجام شد. فاکتور اصلی سوپرجاذب در سه سطح ( 0 ، 50 و 100 کیلوگرم در هکتار ) و هورمون جیبرلین در سه سطح ( 0 ، 12 و 24 پی پی ام) بود. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که اثرات ساده و متقابل سوپرجاذب و جیبرلین بر تعداد غلاف در متر مربع، تعداد دانه در غلاف، وزن هزار دانه و عملکرد دانه معنی دار شد. مقایسه میانگین ها نشان داد که با افزایش کاربرد سوپرجاذب تا 100 کیلوگرم در هکتار صفات فوق به ترتیب 63 / 20 ، 18 / 15 ، 48 / 11 و 17 / 11 درصد و به طور معنی دار نسبت به تیمار عدم کاربرد سوپرجاذب افزایش یافت و مصرف 24 پی پی ام جیبرلین نیز نسبت به عدم مصرف جیبرلین به ترتیب 52 / 17 ، 50 / 14 ، 77 / 6 و 67 / 18 درصد و به طور معنی دار افزایش داد. لازم به ذکر است که شاخص برداشت تنها تحت تاثیر اثر ساده سوپرجاذب قرار گرفت. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که مناسب ترین تیمار برای داشتن عملکرد در شرایط تحقیق ، کاربرد 100 کیلوگرم سوپرجاذب در هکتار و 24 پی پی ام جیبرلین می باشد.

Keywords:

اجزای عملکرد , سوپرجاذب , عملکرد , غلاف , هورمون جیبرلین