اثربخشی رویکرد واقعیت درمانی گروهی بر کاهش کنترل عواطف و هیجان خواهی بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی رویکرد واقعیت درمانی گروهی بر کاهش کنترل عواطف و هیجان خواهی بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی بود. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده در این پژوهش طرح پیش آزمون- پس آزمون دو گروهی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل 94 نفر از بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهرستان آمل در سال 1396 بود. گروه نمونه مشتمل بر 40 بیمار مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود که به تصادف در دو گروه 20 نفری قرار گرفتند. انتخاب گروه نمونه به صورت هدفمند و جایگذاری آنها در دو گروه به صورت تصادفی بود. رویکرد واقعیت درمانی گروهی به روش گروهی در 8 جلسه 90 دقیقه در دو ماه برای گروه آزمایش برگزار شد. ابزار پژوهش پرسشنامه کنترل عواطف ویلیامز و همکاران (1997) و مقیاس هیجان خواهی زاکرمن((1987 بودند. داده های پژوهش با استفاده از روش تحلیل کوواریانس، تحلیل شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که رویکرد واقعیت درمانی گروهی بر کاهش کنترل عواطف و هیجان خواهی بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی اثر بخش است .(p<0.05) بر این اساس رویکرد واقعیت درمانی گروهی بر کاهش کنترل عواطف و هیجان خواهی بیماران مبتلا به اختلالات اضطرابی موثر است.

Keywords:

واقعیت درمانی , کنترل عواطف , هیجان خواهی , اختلالات اضطرابی