اثربخشی درمان مبتنی بر مهرورزی بر افسردگی و خودانتقادی دانشجویان دختر

هدف از این پژوهش بررسی تاثیر درمان مبتنی بر مهرورزی بر افسردگی و خودانتقادی دانشجویان دختر بود. بدین منظور یک طرح نیمه تجربی از نوع پیش آزمون پس آزمون پیگیری با گروه آزمایش و گواه، اجرا گردید. جامعه آماری همه دانشجویان دختر دانشگاه فرهنگیان اهواز در سال 941393 بودند که از بین 200 نفر داوطلب، تعداد 40 نفر که نمره آنها در پرسشنامه افسردگی بک، یک انحراف معیار بالاتر از میانگین بود، به عنوان نمونه نهایی انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (20 نفر) و گواه (20 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه افسردگی بک ویرایش دوم (بک و همکاران، 1996) و پرسشنامه خودانتقادی (تامسون و همکاران، 2004) بود. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر مهرورزی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که درمان مبتنی بر مهروزی بر کاهش افسردگی و خودانتقادی (خودانتقادی درونی و خودانتقادی مقایسه ای) دانشجویان تاثیر دارد (0001/0P≤).این نتایج در دوره پیگیری نیز تداوم یافته بود (0001/0P≤). در مجموع مشخص شد که درمان مبتنی بر مهرورزی ممکن است به عنوان روشی جدید و موثر در کاهش افسردگی و خودانتقادی دانشجویان مورد استفاده روان شناسان قرار گیرد.

Keywords:

درمان مبتنی بر مهرورزی , افسردگی , خودانتقادی , دانشجویان دختر