سیویلیکا را در شبکه های اجتماعی دنبال نمایید.

اعتبارسنجی دستگاه رفرکتومتر دیجیتال بریکس برای اندازه گیری غلظت ایمونوگلوبولین جی (IgG) در آغوز گاو هلشتاین

Publish Year: 1395
Type: Journal paper
Language: Persian
View: 1,308

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

Export:

Link to this Paper:

Document National Code:

JR_JVM-12-2_008

Index date: 9 July 2019

اعتبارسنجی دستگاه رفرکتومتر دیجیتال بریکس برای اندازه گیری غلظت ایمونوگلوبولین جی (IgG) در آغوز گاو هلشتاین abstract

در سالهای اخیر علاقه به استفاده از ابزارهای قابل حمل، سبک و دقیق از قبیل رفرکتومترها افزایش یافته است. در این مقاله سعی شده تا عملکرد و دقت دو نوع از این وسایل را در نقاط برش مختلف و با در نظر گرفتن متغییرهایی که در سطح مزرعه وجود دارند، بررسی شود. به صورت تصادفی 80 گاو در انتهای آبستنی انتخاب و تا زمان زایمان پایش شدند. مواردی از قبیل تعداد شکم زایش، درجه سختی زایش و حجم آغوز در اولین دوشش ثبت گردید و سپس میزان سلولهای سوماتیک آغوز، ماده خشک، وزن مخصوص آغوز، شاخص بریکس و غلظت ایمونوگلوبولین جی نمونه های آغوز اندازه گیری شد. 32% از نمونه­های آغوز در مطاله اخیر دارای غلظت ایمونوگلوبولین کمتر از 50 گرم در لیتر بودند. نتایج نشان داد که ارتباط قوی و قابل قبول (679/0R2=) بین روش رفرکتومتری و غلظت ایمونوگلوبولین سنجیده به روش الایزا وجود دارد، همچنین یک ارتباط مثبت و قوی (711/0R2=) بین روش رفرکتومتری و هیدرومتری دیده شد. عملکرد رفرکتومتر دیجیتال بریکس جهت ارزیابی کیفیت آغوز در نقطه برش 24% افزایش یافت و حساسیت و ویژگی این وسیله به ترتیب به 5/85% و 96% رسید. نتایج حاصل از مطالعه اخیر ثابت کرد رفرکتومتر دیجیتال بریکس یک ابزار دقیق در بررسی کیفیت آغوز است که همبستگی بالایی با غلظت ایمونوگلوبولین آغوز به روش الایزا دارد و ارزش تشخیصی این وسیله چنانچه از مقادیر ثابتی از آغوز استفاده شود بهبود می­یابد اما در نمونه های آغوزی که تعداد سلولهای سوماتیک بسیار بالایی داشته باشند کفایت و دقت این وسیله افت خواهد کرد.   

اعتبارسنجی دستگاه رفرکتومتر دیجیتال بریکس برای اندازه گیری غلظت ایمونوگلوبولین جی (IgG) در آغوز گاو هلشتاین Keywords:

اعتبارسنجی دستگاه رفرکتومتر دیجیتال بریکس برای اندازه گیری غلظت ایمونوگلوبولین جی (IgG) در آغوز گاو هلشتاین authors

امیر زکیان

دستیار دوره تخصصی بیماریهای داخلی دامهای بزرگ، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز

محمد نوری

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز

آریا رسولی

گروه علوم درمانگاهی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز گروه مدیریت بهداشت دام، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شیراز

مسعود قربانپور

گروه پاتوبیولوژی، دانشکده دامپزشکی، دانشگاه شهید چمران اهواز