اثربخشی آموزش مهارت های روانی- اجتماعی بر رضایت شغلی و وفاداری سازمانی در کارمندان

هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت های روانی- اجتماعی بر رضایت شغلی و وفاداری سازمانی بود. در زمینه رضایتشغلی از پرسشنامه رضایت شغلی اسمیت , کندال و هیولین 1969 استفاده شد این پرسشنامه در پژوهش های بسیاری به کارگرفته شده است. پایایی این پرسش نامه در پژوهش شکر کن (1383) در شاخص های مختلف بین 0/72 تا 0/91 برآورد شده است. همچنین ضریب آلفای کرونباخ 0/89 محاسبه شده است و وفاداری سازمانی با پرسشنامه وفاداری سازمانی آلن ومیر(1990)مورد سنجش قرار گرفت این پرسشنامه دارای 24 سوال و سه مولفه به نام های تعهد عاطفی (سوالات 1 تا 8)، تعهدمستمر (6 تا 19) و تعهد هنجاری (17 تا 24) می باشد. این پرسشنامه در قالب یک طیف لیکرت پنج درجه ای (از کاملامخالف = 1 تا کاملا موافق = 5) طراحی شده است. آزمودنیها شامل 2 گروه 8 نفره از کارمندان اصفهان بود. بدین ترتیب در آزمونفرضیه اول پژوهش چنین نتیجه گیری شد که آموزش مهارتهای روانی-اجتماعی بر رضایت شغلی موثر است. همچنین در آزمونفرضیه دوم پژوهش چنین نتیجه گیری شد که آموزش مهارتهای روانی-اجتماعی بر وفاداری سازمانی تاثیر دارد.

Keywords:

مهارت های روانی_ اجتماعی , رضایت شغلی , وفاداری سازمانی