ارائه الگوی بهینه مکانیابی فضای سبز شهری و اولویت بندی مکانی با استفاده از روش TOPSIS در شهر اصفهان
Publish place: The 4th International Conference on Civil Engineering,Architecture & Urban Planning with Sustainable development approach
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 399
This Paper With 23 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ACUSCONF04_019
تاریخ نمایه سازی: 30 تیر 1398
Abstract:
فضای سبز، به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع دارای ابعاد زیست محیطی، اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی وکالبدی است و برای این که بتواند نقش ها و عملکرد های خود را به خوبی ایفا کند، اولین و مهمترین گام تعیین مکان های مناسب برای آن است، که پیش زمینه آن تجزیه و تحلیل تناسب فضای سبز است. سه گام اصلی آن یعنی تعیین معیارهای مکانیابی متناسب با موضوع پژوهش که توسط مطالعات کتابخانه ایی به دست آمده و با توزیع پرسشنامه، معیارها و زیر معیارها اولویت بندی شده و سپس برای وزن دهی و به دست آمدن ایده آل ترین راه حل از روش تاپسیس استفاده شده است. به همین منظور در این پژوهش برای تحلیل تناسب فضای سبز شهری (شهر اصفهان)، به معیارهایی که در سه گروه: ‐1 سازگاری؛ که خود به دو دسته (کاربریهای سازگار و ناسازگار) تقسیم بندی میشود. - 2 همجواری؛ که به پنج دستهی (آلودگی هوا، آلودگی صوتی، آلودگی محیطی و فاصله از کاربریهای سازگار و ناسازگار) تقسیم بندی میشود. و ‐3 مطلوبیت؛ که به دو دسته ی(شرایط اقلیمی و دسترسی) تقسیم شده است، پرداخته ایم. نتیجه ی حاصل از این پژوهش نشان میدهد که ، فضای سبز شهری در شهر اصفهان با مراکزی مثل: توریستی ، فرهنگی - ورزشی، مسکونی سازگار میباشد وهمچنین مکانی که برای ایجاد فضای سبز انتخاب میشود باید از مراکز اداری، تجاری،درمانی، ترافیک ، فاضلاب ومسیر رو باز فاضلاب به جهت داشتن انواع آلودگیها فاصله داشته باشند.در مجموع بهتر است برای مکانیابی بهینه فضای سبز شهری در شهر اصفهان، از این اولویت بندی معیارها استفاده شود.
Keywords:
Authors
نجمه پوردایی
دانشجو کارشناسی ارشد رشته معماری دانشگاه آزاد واحد دولت آباد
شیوا ترابی نژاد
دانشجو کارشناسی ارشد رشته معماری دانشگاه آزاد واحد دولت آباد