هوش مصنوعی و آینده ی جنگ افزارها

رباتهای نظامی و تجاری در آینده در حوزه ای تحت عنوان هوش مصنوعی (AI) قرار میگیرند، و به این ترتیب آنها را قادر میسازند که مسئولیتها و ماموریتهایی را به عهده بگیرند. در حوزه ی نظامی پیرامون این مسئله که آیا باید به روباتها اجازه ی انجام چنین ماموریتهایی را داد یا خیر مباحثی مطرح است. خصوصا اگر زندگی بشر در خطر بیفتد.مقاله ی حاضر برای فهمیدن این مسئله چهارچوبی را ارائه میکند و به توضیح جایگاه صنعت هوش مصنوعی، نقاط قوت و ضعف این تکنولوژی و چشم انداز آینده ی آن میپردازد.این چهارچوب نشان میدهد اگرچه کامپیوترها و هوش مصنوعی میتوانند در بعضی از مهارتها و وظایف قانون بنیاد، برتر از بشر باشند اما وقتی به قضاوت و دانش احتیاج باشد و میزان عدم اطمینان زیاد گردد، انسانها از کامپیوترها برترند.در بحث پیچیده ی چرایی و چگونگی کنترل ارتقا اسلحه های خودکار باید به گسترش سریع بازار تجاری برای سیستم های خودکار هوایی و زمینی توجه شود.اگر تکنولوژی های وابسته و برتر در حوزه ی تجاری به خوبی در دسترس نباشد آنگاه ممکن است، ممنوعیت استفاده از تکنولوژی خودکار در مسایل نظامی کاربردی نداشته باشد.گونهای از سلاحهای دارای سیستمهای خودکار تجاری در حال پیشرفت هستند این مساله حاصل تلاشهایی در زمینهی تحقیق و توسعه است و هزینه هایی که ارتش برای مقاصد تجاری انجام میدهد مشکل ساز است.ارتقا سیستم های خودکار ارتش آرام و البته رو به توسعه است ولی در مقایسه با پیشرفتهایی که در حوزه ی سیستم های خودکار تجاری مثل هواپیماهای بدون سرنشین و ماشین های بدون راننده انجام شده کم رنگتر است.در بازار رقابتی داغ برای علم رباتیک و داشتن مهندسین با مهارت خصوصا در زمینه هایی که هوش مصنوعی بدانها میپردازد یعنی هوافضا و پدافند دفاعی که البته منابع مالی زیادی را نیز به خود اختصاص میدهند کمتر برای بدست اوردن تواناترین کارکنان تلاش میشود. در نتیجه صنعت دفاعی از نظر نوآوری در تکنولوژی بعد از رقیب تجاریاش قرار میگیرد چراکه بهترین و هوشمندترین مهندسان به حوزه ی تجاری میپردازند.