اثر بخشی تمثیل درمانی در کاهش اختلالات اضطرابی در بزه دیدگان

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی تمثیل درمانی بر کاهش اختلالات اضطرابی در بزه دیدگان می باشد.روش: این مطالعه به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و مقایسه با گروه کنترل است. جامعه آماری در پژوهش حاضر کلیه بزه دیدگان 5 تا 8 مراجعه کننده در سال 397 را شامل می شود که که متقاضی شرکت در جلسات آموزشی تمثیل محور، که درسال 397 و در محل مرکز مشاوره کلانتری شهرستان مانه و سملقان برگزار گردید، می باشند. نمونه پژوهش شامل 24 بزه دیده دارای اختلالات اضطرابی است که با روش گزینش تصادفی 2 بزه دیده در گروه کنترل و12 بزه دیده در گروه آزمایش قرار گرفتند، این نمونه با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، از بین بزه دیدگان مراجعه کننده برای شرکت در دوره آموزشی تمثیل محور که نمره کل اضطراب آنها انحراف معیار بالاتر از میانگین جامعه بود انتخاب گردید. ابزار مورد استفاده در پژوهش حاضر عبارتست از مقیاس اضطراب اسپنس(SCAS) 6 ضریب آلفای کرونباخ برای این مقیاس برابر 0/81 محاسبه گردیده است. مراحل مداخله بر اساس توصیف عملی جلسات تمثیل درمانی به شیوه برنس طی 8 جلسه اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از روش های آمار توصیفی و روش های آمار استنباطی شامل آزمون کلموگروف – اسمیرنوف، آزمونt مستقل، آزمون لوین، آزمون کای اسکوئر و آزمون آماری کواریانس و با استفاده از نرم افزار spss انجام شد.یافته ها: نتایج بررسی تحلیل کواریانس نشان داد که مداخله به شیوه تمثیل درمانی به طور معناداری موجب کاهش اختلالات اضطرابی (p< 0/001)، ترس اجتماعی((p< 0/01 و اضطراب عمومی((p< 0/0001 گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل گردید. اما این روش بر کاهش وسواس فکری – عملی موثر نبود ( .( p> 0/12 بحث و نتیجه گیری: ویژگی های نهفته در تمثیل و استعاره تبیین کننده نتایج حاضر می باشند.

Keywords:

اختلالات اضطرابی , تمثیل درمانی و بزه دیدگان