اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر افزایش تاب آوری زنان متقاضی طلاق

پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی آموزش مهارت حل مساله بر افزایش تاب آوری زنان متقاضی طلاق می پردازد. پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زنان متقاضی طلاق مراجعه کننده به دادگاه های سطح شهر رشت و مراکز مداخله در بحران بهزیستی بود. نمونه مورد بررسی شامل 27نفر 4)نفر گروه کنترل، 3 نفرگروه آزمایش) است که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و با استفاده از پرسشنامه تاب اوری کانر و دیوید سون در دو مرحله پیش آزمون و پس آزمون مورد بررسی قرار گرفتند. شرایط ورود به پژوهش عبارت بود از: تحصیلات حداقل دیپلم، گذشت یک سال از زندگی مشترک و تمایل به همکاری جهت دریافت مداخله ی آموزشی ، عدم مصرف دارو و سابقه بیماری خاص. از این رو برای گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه ای آموزش مهارت حل مساله اجرا و برای گروه کنترل هیچ گونه مداخله ایی انجام نگرفت. برای تحلیل نتایج از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیری نشان داد که آموزش مهارت حل مساله منجر به افزایش میزان تاب آوری در زنان متقاضی طلاق در پس آزمون گروه آزمایش شده است. نتایج این پژوهش نشان داد که آموزش مهارت حل مساله می تواند در افزایش مولفه های مهمی چون تاب آوری زنان متقاضی طلاق اثربخش باشد. پیشنهاد می شود از نتایج این پژوهش در حل مشکلات زناشویی در مراکز مشاوره خانواده و مداخله در بحران استفاده شود.

Keywords:

مهارت حل مساله , تاب آوری , متقاضی طلاق