بررسی سیستم و نظام شهری استان کرمانشاه با تاکید بر نقش شهرهای کوچک و میانی

هدف این پژوهش، مطالعه وضعیت سیستم و نظام شهری استان کرمانشاه، تمرکزگرایی شهر کرمانشاه و نقش شهرهای کوچک و میانی، قابلیت ها و جایگاه آنها در ارتباط با توسعه فضایی منطقه ای و تبیبن نقش آنها در نظام سلسله مراتب شهری و منطقه ای در این خصوص است. نوع تحقیق کاربردی توسعه ای وروش بررسی آن توصیفی - تحلیلی) است که در آن بررسی و تحلیل نظام شهری استان کرمانشاه و تحولات شبکه و نظام شهری آن در طی دوره 60 ساله 1335-95 پرداخته شده است. جامعه آماری در این پژوهش تمام شهرهای استان کرمانشاه در دوره های سرشماری عمومی نفوس و مسکن را شامل می شود. لذا با توجه به ماهیت پژوهش حاضر، از روش مطالعات کتابخانه ای و روش کمی تحلیلی با استفاده از می دهد، با تمرکزگرایی در استان کرمانشاه، شهرهای کوچک و میانی نتوانسته اند از لحاظ ساختار اجتماعی و اقتصادی در توسعه فضایی منطقه نقش موثری ایفا کنند و به کاهش عدم تعادل در منطقه کمک نمایند. شهر کرمانشاه به تنهایی بیش از 62/8 درصد جمعیت شهری استان را در خود جای داده است، در حالی که شهر بسیار کوچک 72/4 درصد از تعداد شهرها و 10 درصد از جمعیت شهری را در خود جای داده اند. نظام شبکه شهری استان نامتعادل و متاثر از الگوی نخست شهری با الگوی مرکز پیرامون است. 24 شهر در طبقه روستا شهری کمتر از 25 هزار نفر، 7 شهر در طبقه شهرهای کوچک بین 25 تا صدهزار نفر و شهر میانی در نظام طبقات شهری وجود ندارد و شهر کرمانشاه در طبقه شهرهای بزرگ قرار دارد. در نظام شهری استان کرمانشاه خلاء وجود شهرهای میانی بین شهر بزرگ کرمانشاه و شهرهای در طبقه دیگر وجود دارد. پیشنهاد این پژوهش توجه به برنامه ریزی فضایی آمایش سرزمین و توجه به نقش شهرهای کوچک و میانی در سیستم نظام شهری استان کرمانشاه است

Keywords:

سیستم شهری , نظام شهری , شهرهای کوچک و میانی , استان کرمانشاه