اصل همکاری در زمینه بهره برداری از آبراه های بین المللی با تاکید بر آبراه های بین المللی ایران و عراق

در طول پنج قرن گذشته، منازعات مرزی بین ایران و عثمانی از مهم ترین و قدیمی ترین منازعات و مشکلات حدودی بین هر دو کشور بوده است، و بعد از تشکیل دولت عراق در سال 1921 این کشور وارث بخش عمده این منازعات شد. بعدها با توسعه بهره برداری از آبراه های بین المللی در امور غیر کشتیرانی از جمله کشاورزی، صنعتی و بازرگانی این آبراه ها بیشتر مورد توجه قرار گرفتند. همچنین با توجه به تغییرات اقلیمی، خشکسالی، بهرهبرداری بی رویه از آب، کمبود منابع آبی و افزایش جمعیت منازعات آبراه های بین المللی نیز به مشکلات بین ایران و عراق اضافه گردید. یکی از اصول شائع در حقوق بین الملل عمومی، اصل همکاری در بین کشورهاست که در منشور سازمان ملل متحد و شماری از معاهدات بین المللی از جمله کنوانسیون استفاده های غیر کشتیرانی از آبراه های بین المللی سال 1997 جایگاه خاصی دارد و بر آن تاکید شده است. منازعات آبراه های بین المللی در بین ایران و عراق در سال های اخیر صورت حادتری به خود گرفته است که بدون همکاری بین دو کشور قابل حل و فصل نیست.

Keywords:

آبراه های بین المللی , حقوق بین الملل عمومی , اصل همکاری بین المللی , منابع آبی مشترک , دولت های منبع و مصب , ایران , عراق.