بررسی تطبیقی نمادهای مشترک طبیعت در اشعار علی جعفر العلاق و شفیعی کدکنی

طبیعت و عناصر آن از موضوعات بارز در شعر است و شاعران با بکار گیری نمادها ی طبیعی و با استفاده از تخیل و عناصر ادبی و بلاغی کوشیده اند ترکیبات جدیدی بیافرینند و به مفاهیم و مسائل مورد نظرشان بپردازند . نماد در اصطلاح ادبی یک پدیده زبانی است که بر معنایی مشخص دلالت نمی کند بلکه زمینه ی خلق مفهومی را در ذهن خواننده ایجاد می کند . شاعران معاصر توجه بیشتر و جدی تری به نماد داشته اند به گونه ای که جریان سمبولیسم غنی ترین شاخه شعر معاصر شناخته می شود . یافته ها حاکی از آن است که دو شاعر معاصر عراق و ایران ، یعنی علی جعفر العلاق و شفیعی کدکنی ، عناصر طبیعت را به عنوان نمادهای موضوعات گوناگون با رویکرد اجتماعی – انسانی در اشعارشان بکار برده اند و هر دو شاعر اندیشه ها و دریافت ها و پدیده های زیبای جهان شاعرانه خود را به صورتی جذاب و موثر در قالب نمادهای طبیعی عرضه نمودند که از جمله ی این نمادهای مشترک طبیعی در اشعارشان ؛آب ، باران ، خاک ، باد ، گل و گیاه و ... است . در این نوشتارکتابخانه ای، پس از مطالعه اشعارالعلاق و کدکنی وسایر منابع مربوطه ، به شناسایی و بررسی تطبیقی نمادهای مشترک طبیعت در شعر این دو شاعر پرداخته شده است .اهمیت این نوشته به این است که شعرهای علی جعفر علاق و شفیعی کدکنی از لحاظ اشتراک های طبیعت بررسی شده است؛ که ضرورت آن برمی گردد به حس ها و درک های این دو شاعراز طبیعت وهدف ازاین کارادبیات تطبیقی دوشاعرازدومکان مختلف می باشد.

Keywords:

طبیعت , نماد , ادبیات تطبیقی , علی جعفر العلاق , شفیعی کدکنی