تحلیل فضایی شاخص های توسعه در بخش بهداشت و درمان استان چهارمحال و بختیاری

شهرها نماد تمدن و پیشرفت محسوب می شوند که بطور مداوم پذیرای افزایش زیاد جمعیت در خود هستند و با افزایش شهرنشینی٬ مشکلات ناشی از آن هم بطور روز افزون بیشتر می شود٬ بدین ترتیب که شهرها بعنوان مهم ترین عنصر مصرف کننده منابع طبیعی و تولید کننده بیشترین میزان آلودگی باعث به خطر افتادن وضعیت سلامتی افراد گردیده است. بدین ترتیب در دهه ی 1980 میلادی رویکرد شهر سالم توسط سازمان جهانی بهداشت بعنوان راه حلی برای ارتقا سطح سلامت جامعه بشری مطرح گردید. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی میزان توسعه شاخص های بهداشت و درمان در شهرستانهای چهارمحال و بختیاری است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر داده های ثانویه است که به منظور رتبه بندی شهرستان های این استان٬ از مدل سطح بندی تاپسیس استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که بین نقاط شهری استان چهارمحال و بختیاری از نظر توسعه در بخش بهداشت و درمان تفاوت معناداری وجود دارد.بدین ترتیب که شهرستان شهرکرد با میزان تاپسیس 0.876045 از وضعیت مطلوب تری برخوردار بوده و دارای رتبه اول و شهرستان لردگان با میزان تاپسیس 0.024336 رتبه اخر را دارد. بعد از شهرستان شهرکرد٬ شهرستان های بروجن و اردل به ترتیب رتبه دوم و سوم سطح بندی را به خود اختصاص داده اند و شهرستان های کیار٬ بن و سامان به ترتیب قبل از لردگان از لحاظ شاخص های شهر سالم در بخش بهداشت و درمان در وضعیت مناسبی قرار نگرفته اند که باید توسط برنامه ریزان در اولویت برنامه های دستیابی توسعه قرار گیرند.

Keywords:

بهداشت و درمان , تاپسیس , آنتروپی شانون , چهارمحال و بختیاری