سکونتگاههای نوبنیاد و توسعه نواحی مرزی در سیستان
Publish place: National Conference on "Sustainable Development; Approach to the History, Culture, and Civilization of Sistan
Publish Year: 1397
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 478
This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
SDAHC01_089
تاریخ نمایه سازی: 1 مرداد 1398
Abstract:
سکونتگاههای نوبنیاد در نواحی کمتر توسعهیافته تناسبی با جایگاه و کارکردهای آن سطح در مقیاس ناحیه ای- فضایی ندارند و دربسیاری موارد پراکندگی بیش از حد این سکونتگاه ها و به ویژه واحدهای کوچکتر ناکارآمدی سطوح سلسله مراتبی را در منطقه به دنبال داشته است. یکی از دلایل ایجاد این سکونتگاه ها، ضرورتهای منطقه ای و اجرای عملکردهای خاصی است که منافع کل سرزمین را دربر دارد. در نیم قرن اخیر برای پراکنش و تعادل ناحیه ای و سرریزپذیری جمعیت مادرشهرهای ناحیه ای، شهرهای جدید ظهور کرده اند. درواقع این سکونتگاه ها تنها با روستاهای ناحیه پیوند ندارند، بلکه با شهرهای ناحیه نیز در ارتباطاند و بر حسب اندازه و عملکرد خود، در روند تکاملی ناحیه اثر میگذارند و اغلب، در تکامل اقتصادی با تمرکز مستمر فعالیتها و سازمان گسترده اداری توانستهاند امکانات وسیعی را به خود اختصاص دهند. هدف از مقاله حاضر ارزیابی کمی و کیفی سکونتگاه های نوبنیاد و بررسی نقش آنها در توسعه ناحیه ای است و بر این اساس روش تحقیق حاضر توصیفی-تحلیلی میباشد. دادهها و اطلاعات نیز شامل ارزیابی شاخص های پویایی این سکونتگاه ها همچون جمعیت، سکونت، تحرک، کاربری تجاری و زیرشاخه های فرعی آنها با مدل ELECTRE است. نتایج بیانگر آن است که در بین این سکونتگاهها هامون شهر با توجه به ماتریس هماهنگ و ناهماهنگ موثر از شرایط بهتری برخوردار است. در نهایت، با انتخاب الگوی پویا و تکنیک تحلیلی SWOT فاکتورهای کیفی موثر براین روند نیز مشخص و راهبردهای متناسب با شرایط هر سکونتگاه ارائه شد.
Keywords:
Authors
احمد میرگل
عضو هئیت علمی گروه علوم تربیتی،دانشگاه پیام نور، زابل، ایران.
صادق ملاشاهی
کارشناس رشته کامپیوتر، دانشگاه آزاد اسلامی، زابل، ایران