اصول طراحی مرکز محله ی ایرانی- اسلامی با تاکید بر عنصر زمان (مورد پژوهی: مرکز محله ی چیذر تهران)

نوشتار حاضر به دنبال بازشناسی کیفیت های طراحی محله به عنوان کوچک ترین نهاد اجتماعی شهری است که روابط فرهنگی- اجتماعی ساکنان در آن ملموس تر و نزدیک تر است. این نوشتار از یک سو در بازشناسی کیفیت های طراحی به فرهنگ خودی که در ارتباط با هویت ایرانی- اسلامی است می پردازد و از سوی دیگر، به کاربرد مفهوم زمان در طراحی، توجه دارد و بر این باور است که زمان حس مکن را تداوم بخشیده و به فضا معنا می بخشد. به منظور تدوین اصول با توجه به این دو عرصه ی مفهومی، میدان امام زاده علی اکبر چیذر به عنوان نمونه ی موردی انتخاب شده است که دلایلی چون کارایی محیط در ارتباط با مولفه های زمان و دارا بودن مفاهیم ایرانی- اسلامی در انتخاب آن موثر بوده است. روش پژوهش در تدوین چارچوب مفهومی کیفی، و مبتنی بر استدلال منطقی است؛ و در بررسی نمونه، روش تحلیل کمی و کیفی است. روش جمع آوری داده ها مشاهده و مصاحبه (40 نفر) بوده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد کیفیت هایی چون عدالت فضایی، عدالت اجتماعی، یگانگی، زیبایی، هویت مندی، سازگارایی و کارایی، در کنار مولفه های زمانی چون ریتم، ضرباهنگ، تکرار و تداوم می تواند فضای محله ای مناسب برای تمام اوقات را فراهم می آورد.

Keywords:

محله , شهر ایرانی- اسلامی , بعد زمان , کیفیت محیطی , محله چیذر