اهمیت تناسب قوانین با مولفه های توسعه پایدار در شهرهای ایران (با رویکرد ایجاد و بقای فرصتهای سرمایه گذاری در شهرها)

امروزه ضرورت تناسب و هماهنگی بین قوانین شهری با مولفه های توسعه پایدار نشات گرفته از اهتمام برنامه ریزان و قانونگذاران به تفکر سیستمی است. به این معنی که اندیشیدن به قوانین شهری بدون تاثیری که میتواند در فرهنگ ،محیط زیست و اقتصاد داشته باشد شهروندان را در دستیابی به پیشرفت و توسعه پایدار با چالشهای اساسی روبرو خواهد کرد.برای تحقق ، عملیاتی شدن و همسویی مولفه های توسعه پایدار (محیط زیست، اقتصاد، عاملهای اجتماعی) در سطح شهر مسلما نیازمند قوانینی هستیم که یک انطباق حداکثری با این مولفه ها داشته باشند.از طرفی هیچ برنامه اقتصادی یا فرصت سرمایه گذاری ، بدون همسویی با مولفه های توسعه پایدار توان ادامه بقا نخواهد داشت. براین اساس در این مقاله تلاش شده است به این سوال اصلی پاسخ داده شود که قوانین موجود در رابطه با حقوق شهری در ایران تا چه حدی متضمن توسعه پایدار شهری هستند نهایتا هدف از این تحقیق بررسی و شناسایی راهکارهای کاربردی برای هرچه بهتر شدن میزان انطباق قوانین و ضوابط شهری در ایران با مولفه های توسعه پایدار است. ضعف محتوایی در برقراری نظم حاکم بر حقوق- منافع عمومی به عنوان بعدی مغفول در ضوابط و مقررات توسعه شهری کشور نمایان است اما آنچه بیشتر به عنوان مانعی در برابر توسعه پایدار شهری به چشم می آید عدم اجرای قوانین موجود است. که از مهمترین راهکارهای از میان برداشتن این مانع ، پرداختن هر چه بیشتر به ضمانت اجراهای عملی قوانین و مشارکت دادن هر چه بیشتر شهروندان در عرصه های مدیریت شهری را میتوان نام برد

Keywords:

قوانین شهری , توسعه پایدار , تفکر سیستمی , محیط زیست , فرهنگ , اقتصاد