مقایسه تجربی کارآیی مبادله کن های گرمایی لوله مارپیچ فنردار در انتقال گرمای سیالات نیوتنی و غیر نیوتنی

افزایش انتقال گرما در مبادله کنهای گرمایی با روشهای فعال و غیرفعال صورت میگیرد. در روشهای فعال از عاملهای خارجی برای بهبود انتقال گرما استفاده میشود در حالی که در روشهای غیر فعال افزودن مواد جامد به سیالات کاری و هندسه های خاص بکارگرفته میشود. یکی از این روشها استفاده از لوله های مارپیچ در مبادله کن ها میباشد.علت عمده افزایش انتقال گرمای این مبادله کن ها، نسبت بالای سطح به حجم آنها میباشد. هدف این تحقیق بررسی تجربی انتقال گرمای سیالات نیوتنی و غیرنیوتنی در مبادله کنهای لوله مارپیچ فنردار میباشد. با استفاده از یک هیتر الکتریکی شار گرمایی ثابت به دیواره خارجی لوله ها اعمال می شود . توزیع دما در دیواره ها با استفاده از ترموکوپل اندازه گیری شده و عدد ناسلت محاسبه شده در موارد مختلف مقایسه گردید. از سیالات نیوتنی، آب و از سیالات غیرنیوتنی، محلول پودر پلیمری پلی آکریل آمید مورد استفاده قرار گرفت.در نهایت کارائی این نوع مبدل در سیالات نیوتنی و غیر نیوتنی مقایسه شد . نتایج این آزمایش بیان میدارد که عدد ناسلت برای سیالات غیرنیوتنی بزرگتر از سیالات نیوتنی میباشد . همچنین بازه اعداد بدست آمده برای افت فشار در سیال غیر نیوتنی محلول پلی آکریل آمید از سیال نیوتنی آب بزرگتر است.

Keywords:

مبادله کن های گرمایی لوله مارپیچ فنر دار , سیال غیرنیوتنی , روش غیر فعال , انتقال گرما