استفاده از مکمل های غذایی جهت مقاوم سازی ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio) در مواجهه با نانونقره

تحقیق حاضر به بررسی اثرات آلاینده نانو نقره بر شاخصهای فیزیولوژیک ماهی کپور تغذیه شده با پروبیوتیک (باکتری باکتوسل) و پریبیوتیک (قارچ دکمه ای) و سین بیوتیک انجام شود. کل دورهی انجام آزمایش 60 روز بود و پارامترهای موثر فیزیکوشیمیایی نیزتحت کنترول بودند. در مجموع، ماهیان با 4 تیمار آزمایشی قرار گرفتند و پس از 6 هفته تغذیه با پروبیوتیک، در دورهی 14 روز با نانو ذرات نقره مواجه ه داده شدند. نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میزان M.C.H، M.C.H.C، MCV و هموگلوبین خون اثرات افزایشی معنی داری با گروه شاهد نداشتند .( P<0/05) بطوری که پروبیوتیک منجر به کاهش شاخص های مذکور گردید. هموگلوبین در تیمارهای پروبیوتیک و سینبیوتیک افزایش و در تیمار پریبیوتیک کاهش را نشان داد، که این افزایش هم اختلاف معنی داری با گروه شاهد داشت .( P<0/05) میزان لنفوسیتها و ائوزینوفیلها در تیمار شامل پروبیوتیک افزایش یافته و در تیمار حاوی سین بیوتیک بالاترین میزان نوتروفیل مشاهده گردید همچنین در ارتباط با منوسیت ها نتایج نشان داد در تیماری که پریبیوتیک حضور دارد منوسیتها بالاترین میزان را دارند. به علاوه شاخص پروتئین کل و آلبومین در مقایسه با گروه کنترول روند افزایشی را نشان دادند. در نهایت میتوان بیان کرد که مکمل های غذایی مورد استفاده در این مطالعه نتوانسته در بهبود عملکرد و مقاومت ماهی کپور معمولی در مواجه ه با آلودگی نانو ذرات نقره نقش ایفا کند فقط تیمار حاوی سین بیوتیک اثرات مثبتی داشته و در بین شاخص های مورد بررسی شاخص پروتئین کل و آلبومین اثرات مثبت را نشان داده اند.

Keywords:

پروبیوتیک ها , Cyprinus carpio , بهبود مقاومتی , نانو ذرات نقره