بهینه سازی طرح حسگر القایی شناسایی برخط ذرات آهن در روغن موتور

روغن یکی از اجزا مهم موتورهای احتراق داخلی بشمار می آید که می تواند در کنترل سایش سطوح در اجزای ثابت و متحرک موثر باشد. یکی از اقداماتی که می توان در راستای بهینه سازی عملکرد موتورها انجام داد نظارت دقیق و لحظه ای بر ذرات ساییده شده در روغن می باشد. از روش های مختلفی برای شناسایی ذرات ساییده شده آهنی در روغن های روانکاری استفاده می شود که بیشتر این روش‎ها به صورت برون خطی صورت می گیرند. در این مطالعه دو حسگر برخط تشخیص ذرات سایشی آهنی به روش القایی طراحی، بهینه سازی و ساخته شده است و عملکرد آنها مورد مقایسه قرار گرفته اند. حسگر شماره یک دارای دو سیم پیچ تحریک کننده و دو سیم پیچ حس کننده با قطر داخلی بزرگتر و حسگر شماره دو دارای دو سیم پیچ تحریک کننده و یک سیم پیچ حس کننده با قطر داخلی کوچکتر طراحی شده اند. با مشخص شدن بهینه قدرت تشخیص هرکدام از حسگرها، در نهایت حسگر بهینه با حساسیت بیشتر در شرایط کارکرد واقعی موتور تعیین گردید. در حسگر مذکور به علت قطر مجرای کوچکتر، در دبی مشخص روغن در موتورهای بنزینی سرعت ذارت افزایش می یافت که این امر موجب افزایش دقت و حساسیت حسگر می شود.

Keywords:

حسگر بر خط روغن , تشخیص ذرات آهن , حسگر القایی , بهینه سازی , موتورهای درونسوز