بررسی تاثیر آوای قرآن کریم بر طول مدت گذر از تغذیه گاواژ به تغذیه کامل دهانی و طول مدت بستری در نوزادان زودرس

بیان مساله: از جمله چالش های بزرگی که نوزادان زودرس با آن مواجه می شوند عدم هماهنگی بین تنفس، مکیدن، بلعیدن و ضعف در تغذیه دهانی است. بنابراین اختلال در انتقال از تغذیه گاواژ به تغذیه کامل دهانی باعث تاخیر در ترخیص آنها می شود. تحریکات حسی مختلفی از جمله شنوایی در ارتقای مهارت های تغذیه ای این نوزادان می توانند موثر باشند. هدف پژوهش: پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آوای قرآن کریم بر طول مدت گذر از تغذیه گاواژ به تغذیه کامل دهانی و طول مدت بستری در دو گروه از نوزادان زودرسی که در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان کمالی کرج بستری شده بودند؛ انجام گردید. روش و چگونگی انجام پژوهش: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 64 نوزاد زودرس ( 29 دختر، 35 پسر) با سن بارداری کمتر از 32 هفته که به صورت تصادفی به دو گروه آزمون و کنترل تقسیم شدند، انجام شد. برای نوزادان گروه آزمون، آوای قرآن کریم حداکثر به مدت 20 دقیقه سه بار در شیفت عصر پخش شد. این اقدامات تا زمانی که نوزاد به تغذیه کامل دهانی برسد، انجام گردید. نوزادان گروه کنترل هدفون بدون صوت دریافت کردند. یافته ها و نتیجه گیری: میانگین طول مدت گذر از تغذیه گاواژ به تغذیه کامل دهانی (p<0/001) و طول مدت بستری (p<0/001) در گروه آزمون به طور معناداری کمتر از گروه کنترل بود. بنابراین میتوان از این آوای عرفانی به عنوان یک مراقبت حمایتی در جهت کمک به تسریع دستیابی نوزاد به توانمندی تغذیه ای و ترخیص زودهنگام بهره برد.

Keywords:

آوای قرآن کریم , طول مدت گذر , تغذیه لوله ای (گاواژ) , تغذیه کامل دهانی , طول مدت بستری , نوزادان زودرس