بررسی گرایش به خودزنی و حمایت اجتماعی در بین سربازان

پژوهش حاضر بر آن است با توجه به اینکه تاکنون ارتباط حمایت اجتماعی و خودزنی در سربازان بررسی نشده است. این تحقیق درصدد بررسی این مسئله است. نوع تحقیق از نظر هدف کاربردی و از حیث نحوه گردآوری داده ها تحقیقی توصیفی از شاخه مطالعات میدانی و از حیث ارتباط بین متغیرهای تحقیق، از نوع همبستگی بود. جامعه آماری اولیه این تحقیق سربازان شاغل به خدمت در یکی از مراکز نظامی شهر تهران بودند. معیار ورود به مطالعه این است که سربازان در پست های نگهبانی شبانه حضور داشته باشند. در این تحقیق از نمونه گیری تصادفی استفاده شد. ابزار مورد استفاده در این تحقیق پرسشنامه بود و بوسیله طیف لیکرت مورد سنجش قرار گرفت. در این تحقیق گویه های مربوط به متغیر حمایت اجتماعی مورد نیاز با استفاده از پرسشنامه استاندارد شده مبارکی (1384) و گویه های مربوط به متغیر گرایش به خودزنی، اقتباس از پرسشنامه خود کشی کیت((ASQ، همچنین مطالعات کتابخانه ای و اسنادی به دست آمد. در این پژوهش از نرم افزار SPSS19 برای جمع بندی و پردازش داده ها استفاده شده است. در تحلیلهای دو متغیره، جهت بررسی ارتباط بین متغیر حمایت اجتماعی و خود زنی از آزمون همبستگی اسپیرمن استفاده شد. نتایج نشان داد بین این دو متغیر ارتباط منفی و معناداری وجود دارد( r =-0/255 و ( p=0/001 بنابراین نتیجه میشود که با افزایش حمایت اجتماعی در بین سربازان، گرایش به خودزنی در بین آنان کاهش می یابد.

Keywords:

خودزنی , حمایت اجتماعی , سرمایه اجتماعی , دوران خدمت