سالمندان با محدودیتهای جسمی که دارند، محیط فیزیکی آنها باید به گونهای متفاوت باشد که نیازهای آنها را برآورده کند. توجه به مسائل و نیازهای آنان یک ضرورت اجتماعی در جهت ارتقای کیفیت زندگی و بالا بردن
رضایت از زندگی آنان می باشد،
سالمندان نیازمند این هستند که هم در جمع باشند، زمانی نیز برای خود در خلوت باشند و استراحت کنند. حضور نیافتن
سالمندان در میان همسالان خود بیشتر آنها را به انزوا کشیده است. فضاهایی که
سالمندان در آنجا اقامت دارند فضایی نامناسب با سرانه محدود و شلوغ است. به
سالمندان اجازه دور هم بودن برای انجام فعالیتهایی که منجر به شادی میشوند داده نشده،
سالمندان با احساس تعلق که به زندگی خود و ترس از طرد شدن از سمت خانواده از مراکز
سالمندان گریزانند.
سالمندان در محیطی که در آن زندگی می کنند،رضایت کافی را ندارند و
رضایت از زندگی پایینی را دارند. هدف پژوهش توجه به نیازهای
سالمندان از طریق افزایش
رضایت از زندگی که ارتباط با حس دلبستگی دارد. روش پژوهش از مقالات متعدد و مرتبط استفاده شده است و مروری بر تحقیقات گذشته می باشد. نتیجه پژوهش این است که وقتی
سالمندان آنجا را مانند خانه خود بدانند، حس دلبستگی نسبت به مکان دارند و با همسالان خود با فعالیتهای فیزیکی و اجتماعی ارتباط برقرار میکنند و حس شادی را در آنها افزایش میدهد و چهار عامل سلامت، تعاملات اجتماعی، محیط فیزیکی و عوامل فردی در جهت افزایش حس دلبستگی تاثیر دارند که در نتیجه باعث بهبود کیفیت زندگی آنان و افزایش
رضایت از زندگی را به دنبال دارد