ارزیابی ارتقاء کیفیت محیطی قرار گاه های رفتاری در بافت های فرسوده شهری با تاکید برتعاملات اجتماعی (نمونه موردی : محله سنگ سیاه شیراز)

گذر زمان موجبات فرسودگی بافت های سکونتی را در شهرها فراهم می آورد که میزان رخداد این فرآیند در بافت های قدیمی و مرکزی شهرها با شدت بیشتری همراه است. عدم توجه به این پدیده ، تنزل کیفیت محیط زندگی در این بخش از شهرها را به دنبال داشته و پویایی اجتماعی را تحت تاثیر قرار می دهد . از این رو لازم است تا در این بخش از شهرها تحت عنوان قرارگاه های رفتاری تدابیر ویژه ای اندیشیده شود. بر این اساس تحقیق حاضر با هدف ارزیابی ارتقاء کیفیت محیطی قرارگاه های رفتاری در بافت های فرسوده شهری با تاکید برتعاملات اجتماعی در محله سنگ سیاه شیراز صورت پذیرفته است. نوع تحقیق از نظرهدف کاربردی و از نظر ماهیت و روش آن توصیفی - تحلیلی است. حجم نمونه براساس فرمول کوکران 351 نفر و میزان پایایی پرسشنامه از ضریب آلفای کرونباخ، 0,728 SPSS و آزمون هایی هم چون بر آورد شده است که نشان از پایایی پرسشنامه دارد. در راستای تجزیه و تحلیل داده ها نیز از نرم افزار آلفای کرونباخ، T تک نمونه ای ، فریدمن استفاده شده است. نتایج حاصل از آزمون فریدمن رتبه بندی شاخص های کیفیت محیط در محله سنگ سیاه شهر شیراز به منظور افزایش تعاملات اجتماعی نشان می دهد که شاخص هویت و رنگ (حس)تعلق با رتبه میانگین( 6,28 )دارای بیشترین تاثیر و شاخص نفوذپذیری با رتبه میانگین( 2,89 )دارای کمترین تاثیر بر افزایش تعاملات اجتماعی در میان شاخصهای مورد بررسی میباشند.سایر شاخص ها نیز به ترتیب عبارتند از : ایمنی و امنیت با میانگین (5,71)، غنای حسی با میانگین (5,40)، انعطاف پذیری، پویایی و سرزندگی با میانگین ( 5,40) ، راحتی و آسایش با میانگین (5,19)، شاخص های تناسبات بصری و گوناگونی مشترکا با میانگین (5,05) و شاخص خوانایی با میانگین( (3,95 که به ترتیب دارای بیشترین تاثیر را بر افزایش تعاملات اجتماعی خواهند داشت.

Keywords:

کیفیت محیطی , قرارگاه رفتاری , بافت فرسوده , تعاملات اجتماعی , محله سنگ سیاه شیراز