طراحی مجتمع زیستی- گردشگری در بافت باارزش روستایی با تاکید بر معماری بومی (نمونه موردی: روستای مبارکه شهرستان تفت)

ارزش و اهمیت مجتمعهای زیستی و گردشگری در روستاها به دلیل جذب مردم و گردشگران به روستاها و کاهش آثار سوء مهاجرت استیکی از شاخصهای طراحی مجتمعهای زیستی-گردشگری ایجاد فضاهای جمعی جاذب مبتنی بر ویژگیهای معماری بومی در جهت افزایش حس تعاملات اجتماعی و اشتیاق به گردشگری است. در طراحی مجتمعهای زیستی در گذشته تنها به بعد کالبدی و عملکردهای مورد نیاز برنامه طراحی آن پرداخته میشود اما در طراحی معماری و به خصوص طراحی معماری فضاهای زیستی-گردشگری با رویکرد معماری بومی علاوه بر عملکرد باید به محتوایی که مجتمع به مخاطب منتقل میکند توجه نمود. از طرفی معماری کهن شهر یزد و روستای مورد مطالعه ( مبارکه) بیانگر توجهات محتوایی بسیار به این موضوع بوده است. این تحقیق از لحاظ هدف به صورت کاربردی و از دیدگاه روش اجرا، به صورت توصیفی - تحلیلی است و از روشهای توصیفی و تحلیلی با استفاده از داده های دیداری و منابع مکتوب و اسناد اطلاعاتی مورد تحلیل و بررسی قرارگرفته است. طبق بررسیهای انجام شده سه گزینه برای از قبیل؛ الف) جانمایی سایت مجتمع مجاور بافت باارزش روستای مبارکه، ب) جانمایی سایت مجتمع در بافت باارزش روستای مبارکه و ج) جانمایی سایت مجتمع بین بافت جدید و باارزش روستای مبارکه برای طراحی مجتمع زیستی- گردشگری، مورد بررسی گردید که در نهایت گزینه الف جهت طراحی مجتمع زیستی- گردشگری در بافت باارزش روستایی با تاکید بر معماری بومی در روستای مورد مطالعه برگزیده شد.

Keywords:

مجتمع زیستی- گردشگری , بافت باارزش روستایی , معماری بومی , روستای مبارکه , شهرستان تفت