بررسی تطبیقی اجتماع پذیری عابر گذر های زیرسطحی تبریز نمونه موردی: عابرگذر قاضی، میدان نماز و والمان

هدف از پژوهش حاضر بررسی تطبیقی اجتماع پذیر سه عابرگذر زیرسطحی در شهر تبریز میباشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه استفاده کنندگان از این فضاها بوده که از تعداد 30نفر به طور تصادفی جهت انجام مصاحبه انتخاب شده اند که از این تعداد 10 نفر از شاغلان این فضاها بوده اند. روش پژوهش حاضر از نوع تحلیلی- تطبیقی بوده است. ابزار پژوهش ارائه توضیحاتی در رابطه با معیار ها و زیرمعیار ها بوده که از پرسش شوندگان درخواست شد ابتدا این معیار ها و زیرمعیار ها را نسبت به یکدیگر و سپس در رابطه با این سه فضا طبقه کنند. تجزیه و تحلیل داده ها با توجه به هدف پژوهش برمبنای روش سلسله مراتبی و با استفاده از نرم افزار ahp انجام شد. نتیجه حاصل حاکی از آن است که مولفه های مستخرخ از بخش مبانی نظری بر میزان حضور پذیری این فضاها موثر بوده است.

Keywords:

عابرگذر زیر سطحی , حضور پذیری , میدان نماز , والمان , قاضی