امروزه گردشگری به عنوان یکی از مهمترین صنایع توسعه پایدار، فرصت بزرگ فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی برای کلانشهرها و مادر شهرهای جهانی از جمله کلانشهرهای ایران بوجود می آورد. این صنعت در ساختارهای فضایی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی عصر پسامدرن در جامعه حال حاضر شهری ایران بسیار با اهمیت است؛ بر اساس چنین ویژگی، امروزه گسترش فضاهای باز جمعی و ایجاد مراکز فراغتی و تفریحی مدرن یکی از اهداف مهم برنامه ریزان مدیریت کلانشهرهای جامعه در حوزه گردشگری شهری است. از طرفی شهر به مانند یک موجود نیازمند نشاط، جنب و جوش و بستر فعالیت ساکنین خویش است؛ این بستر محیا نمی گردد مگر با رعایت اصول و استانداردهای طراحی فضای شهری سرزنده برای پذیرش شهروندان. این در حالی است که متاسفانه امروزه سرزندگی و حیات زندگی جمعی از فضاهای شهری رنگ باخته و تامین این مهم به یکی از دغدغه های اصلی نظام های مدیریت شهری تبدیل گشته است. در پژوهش حاضر، در ابتدا به تعاریف گردشگری، ارکان و انواع آن و سپس به مفهوم سرزندگی و معیارهای آن پرداخته شده است. با تحلیل نمونه های اقامتی و فرهنگی، بررسی سایت پروژه و استخراج استانداردهای مربوطه، در نهایت به طرحی ایده آل برای مجموعه گردشگری با رویکرد سرزندگی دست یافته است