سیری بر تئوری سرمایه اجتماعی و رابطه آن با اعتماد در عصر دیجیتال

سرمایه اجتماعی مفهومی است متشکل از سه بعد: ساختار، محتوا و کارکرد که ساختار اجتماعی آن، همان شبکه ارتباطات اجتماعی است و محتوای آن، عبارت از اعتماد و هنجارهای اجتماعی است و کارکرد آن نیز همان عمل متقابل اجتماعی است. مفهوم پردازی سرمایه اجتماعی عمدتا مرهون مطالعات افرادی چون بوردیو، کلمن، فوکویاما، نان لین و پاتنام است .سرمایه اجتماعی مفهومی در جامعه شناسی است که در تجارت، اقتصاد، علوم انسانی و بهداشت عمومی جهت اشاره به ارتباطات درون و مابین گروهی از آن استفاده می شود. در تئوری سرمایه اجتماعی، اعتماد به عنوان خاصیتی از روابط و شبکه ها دیده می شود که به شکل دهی الگوهای تعاملات کمک می کند. در این عصر، اعتماد به عنوان عاملی حیاتی شناخته شده و ساختن آن در کسب منافع بلندمدت بسیار تعیین کننده است. اعتماد دیجیتال مسئله ای است که در سال های اخیر توجه بسیاری از قانون گذاران، متخصصان حوزه فناوری اطلاعات و تحلیل گران را به خود جلب کرده است. از طرف دیگر، نگرانی روزافزونی را در جامعه پیرامون اثرات منفی بالقوه ای که می تواند منجر به استفاده غیرمسئولانه از فناوری شود برانگیخته است. رابطه اعتماد و سرمایه اجتماعی در محیط دیجیتال دوطرفه بوده و همدیگر را به صورت فزاینده ای تقویت یا تضعیف می کنند. در سازمان های پیشرو در ارتباطات، رسانه و فناوری نیز اهمیت ساختن اعتماد دیجیتال به خوبی درک شده است. ساختن چنین اعتمادی پیش از همه چیز نیازمند امنیت و احترام به حریم خصوصی است.

Keywords:

تئوری سرمایه اجتماعی , اعتماد , اعتماد دیجیتال , عصر دیجیتال