ارتباط مدیریت دانش و مدیریت منابع انسانی و تاثیر آن بر مزیت رقابتی سازمان ها

در محیط رقابتی امروز، نیاز کلیدی برای موفقیت شرکت ها تشخیص چگونگی ایجاد، حفظ و حمایت از مزیت رقابتی است. سازمان ها برای توسعه و بهره برداری از مزیت رقابتی خود باید دارای قابلیت هایی باشند که بتوانند برای ایجاد منابع کمیاب، ارزشمند و تقلید ناپذیر به کار برند. دانش، مزیت رقابتی است که تقلید و کپی کردن آن سخت می باشد و باید به عنوان قسمتی از یادگیری سازمانی توسعه داده شود. دانش مفهوم و قابلیتی است که استفاده از آن باعث از بین رفتنش نمی شود. از این رو این منبع می تواند به تصمیم گیری سازمان کمک نماید. مدیریت دانش اقدامی پرهزینه برای سازمان می باشد، بنابرین می توان بیان نمود که مدیریت دانش نباید به وجود بیاید مگر اینکه منجر به ایجاد مزیت رقابتی برای سازمان شود. از طرفی منابع انسانی هم از مهمترین منابع سازمانی هستند که با فراگیری و کاربست دانش در سازمان به بهره وری و کسب مزیت رقابتی سازمان کمک می کنند. در این مقاله هدف شناسایی رابطه بین مدیریت دانش و مدیریت منابع انسانی برای رسیدن به مزیت رقابتی است. سپس به ارائه تعاریفی از هر سه موضوع پرداخته و در انتها پیشنهاداتی برای کاربرد این رابطه، جهت استفاده در محیط کسب و کار ارائه می شود. نتایج این مطالعه هدفمند بودن مدیریت دانش، استفاده و پیاده سازی آن، اهمیت به نیروی انسانی به جهت کمک در سهولت پیاده سازی مدیریت دانش و همچنین آموزش نیروی انسانی به عنوان مهمترین منبع و عنصر سازمانی در استفاده از مدیریت دانش در جهت رسیدن به مزیت رقابتی، را نشان می دهد.

Keywords:

مدیریت دانش , مدیریت منابع انسانی , مزیت رقابتی , آموزش , یادگیری