تاثیر طراحی و ساخت ساختمان های آمفی تئاتر در معماری کلان شهر های ایران

فضاها و مکان های عمومی در کلان شهرها و کنش های اجتماعی واقع در آنها، امروزه نمادی عینی از حیات شهری محسوب می شوند و کیفیت آنها مصداقی از کیفیت حیات مدنی در شهر تلقی می گردد. در دهه های اخیر، رشد کمی و تغییرات سیاسی و اجتماعی در کلان شهرها ،سبب شده کیفیت فضاهای شهری تنزل یابد و به تبع آن حیات جمعی شهروندان نیز متاثر گردد ،عوامل و مولفه های مختلفی در ارتقا کیفی فضاها و عرصه های عمومی در کلان شهرها دخیل هستند که یکی از آنها توجه به جزئیات شهری و مهم ترین آنها یعنی هنر شهری است ،که معماری فضاهای عمومی به عنوان هنری چشمگیر در صدر آن قرار دارد.اما از بهترین نمونه های معماری هنری می تواند ساختمان های آمفی تئاتر در کلان شهرها باشد، از این رو، ما در این پژوهش به بررسی تاثیر ساخت و طراحی ساختمان های آمفی تئاتر دربهبود معماری فضاهای کلان شهرهای ایران پرداختیم و با تلاش برای دستیابی به پاسخ این سوال که آیا تنها با ساختن سالن های آمفی تئاتر می توان در نگاه معماری کلان شهرها تحول ایجاد کرد و همگان را در جهت زیبا سازی شهری و معماری هنری سوق داد به این نتیجه دست یافتیم که اثرپذیری فضای عمومی شهری و مردم از آثار هنری شهری،ازسه منظر قابل بررسی است.نخست از نظر کیفیت اجرایی این آثار که به هارمونی و زیبایی فضای شهری می انجامد. که هم به لحاظ فرمی و هم به لحاظ معنایی اثر گذار است. و یک اثر هنری شهری مانند ساختمان تئاتر ، به واسطه استقرار و حضور در فضای عمومی شهری، می تواند پلی میان عناصر، اشیا وشهروندان ایجاد کند. موضوع دیگر زمینه مندی آثار هنری شهری است، این امر به خصوص به واسطه کیفیت مکانمندی و زمانمندی آثار شهری، تحقق پیدا می کند. و نکته سوم اینکه، آثار شهری به واسطه داشتن موقعیت رسانه عمومی بودن، بازگو و تاکیدکننده بر ارزش های اجتماعی هستند.که معماری ساختمان آمفی تئاتر در کلان شهرها می تواند مصداق مناسبی برای موارد عنوان شده ی بالا باشد.این نوشته، پژوهشی نظری-کاربردی است که از روش توصیفی –تحلیلی استفاده می کند واز ابزارهای مطالعه کتابخانه ای، مشاهده اسناد تصویری ومصاحبه سود جسته است.

Keywords:

معماری , فضاهای عمومی , کلان شهرها , آمفی تئاتر