تدوین الگوی پایداری در صنعت مد از طریق سامانه اشتراک گذاری (با تاکید بر مرحله مصرف)

آنچه تاکنون به عنوان سبک زندگی جهانی درک می شود، زندگی فردگرا و مصرف محور است که از نظر تخریب زیست محیطی، حادترین سبک زندگی محسوب می شود. در حوزه صنعت پوشاک نیز، مد به عنوان غالب ترین پدیده مصرفی و بیش از همه، در تعریف مد شتابان صدق می کند. حال مهم ترین پرسش برای آینده این است که چگونه می توان انتقال سبک های زندگی به سمت بقا و تداوم را در سطح جهانی مدیریت کرد. امروزه توسعه پایدار با نظریه مد آرام در صنعت پوشاک، سعی در تغییر نگرش اجتماعی نسبت به مصرف دارد. ارائه خدمات در قالب سامانه اشتراک گذاری لباس، راهبردی با هدف ارتقاء پایداری در حوزه مد و لباس می باشد. مقاله حاضر چگونگی طراحی ساختارو برنامه خدمات این سامانه را ارائه می کند. روش: با مرور نظام مند شواهد، الزامات و خدمات اشتراکی لباس موجود و اثربخشی این خدمات برای پاسخ به نیازهای مشخص و مبتنی بر شاخص های پایداری در محصولات پوشیدنی اولویت بندی شده و براساس آن، برنامه خدماتی اشتراکی لباس در قالب سامانه اشتراکی آنلاین و محلی، طراحی شد. یافته ا: طبق تحقیقات؛ به منظور ایجاد پایداری در حوزه د و لباس، فرآیند استفاده از اهمیت بیشتری برخوردار است و اخیرا گرایش به کار در حوزه مصرف کننده بیشتر شده است. نتایج مقاله نشان می دهد برای طراحی یک سامانه جامع باید مواردی از جمله مسائل بهداشتی، زمان و مکان مناسب، نوع و تعدادخدمت، بخش بندی و اولویت های لباس، شیوه های تبلیغات، روش های ترغیب و مشارکت کاربر، حلقه های واسطه و بازخورد و اقتضاهای فرهنگی مورد توجه قرار گیرد. نتیجه: پایداری مبتنی بر ارزش افزوده خدمات اشتراک گذاری لباس می تواند راهکار مناسبی در مرحله استفاده، در شرایط کنونی کشورمان باشد. با تغییر رویکرد جاری یک کاربر، یک کمد لباس به رویکرد مطلوب یک کمد لباس، چند کاربر می توان به نیازهای مصرف کننده پاسخی به شیوه ای پایدارتر از مدل کسب و کار سنتی داد.

Keywords:

پایداری , سرویس دیزاین , پوشاک