بررسی تاثیر گاز آرگون بر خاصیت آبگریزی داربست نانوالیاف ژلاتین

امروزه استفاده از روش های جدید مهندسی در ترمیم بافت بدن با استفاده از داربست ها در علوم نانو تکنولوژی و بیوتکنولوژی اهمیت ویژه ای دارد. روش ریسندگی الکتریکی پرکاربردترین روش ساخت داربست ها است. این روش بسیار ساده بوده و محدودیت برای نوع پلیمر وجود ندارد و برای انواع پلیمرها به کار برده می شود و بدین ترتیب بسیار متنوع است . این تنوع به محققین کمک می کند تا بر اساس هدف مورد نظر خود بستر مناسب را به کار برند. از جمله روش هایی که اخیرا در علوم نانوتکنولوژی مطرح شده است استفاده از فرایند پلاسما در اصلاح سطحی سطوح مختلف پلیمری و غیر پلیمری می باشد. با توجه به کابردهای ویژه بیو پلیمرها در مهندسی بافت اخیرا استفاده از روش پلاسما جهت اصلاح سطحی سطوح بیوپلیمری به منظور افزایش تمایل سلول های مختلف بافت مطرح گردیده است. بدین منظور تحقیق حاضر به بررسی اصلاح سطحی نانو الیاف الکتروریسی شده ژلاتین در کشت سلول های استخوانی پرداخته است. نانوالیاف ژلاتین در شرایط دستگاهی مختلف الکتروریسی شده که در شرایط بهینه 20 % وزنی ژلاتین (ولتاژ 12kv و فاصله 15cm ) الیافی با حداقل بید و یکنواختی بالا بدست آمد و با تانیک اسید الیاف را کراسلینگ کرده و با گاز آرگون آنها را اصلاح سطحی کردیم.

Keywords:

الکتروریسی , نانوالیاف , ژلاتین , پلاسما