تاثیر سبک رهبری مشترک و ترکیب شخصیتی تیم ها با بهبود کارایی آنان (مورد مطالعه: شرکت دانش بنیان طبیعت زنده)

این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ روش توصیفی_تحلیلی، به شیوه پیمایشی با رویکرد همبستگی است. جامعه آماری در این پژوهش شامل اعضای تیم های (کارکنان) شرکت طبیعت زنده (سینره) می باشد و نمونه آماری 108 نفر است که با استفاده از فرمول کوکران و به روش تصادفی ساده انتخاب شده است. ابزار گردآوری داده های اولیه پرسشنامه استاندارد ژو و ژانگ 2018، می باشد و روایی به شکل صوری و روش تحلیل عاملی با شاخص KMO و همچنین پایایی آنها با گزارش ضریب آلفای کرونباخ کل 0/938 مورد تایید قرار گرفت. در تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی و استنباطی استفاده شد، که در تحلیل های توصیفی از نرم افزار SPSS نسخه 21 و در بخش تحلیل های استنباطی و آزمون فرضیه های پژوهش هم از معادلات ساختاری و نرم افزار لیزرل 8/8 استفاده شد. نتایج پژوهش با استفاده از تکنیک تحلیل مسیر نشان می دهند که بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری رابطه معناداری وجود دارد و سطح گشودگی تجربه تیم (از سطح شخصیتی تیم) رابطه بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری را تعدیل می کند؛ همچنین وظیفه شناسی تیم (وجدان در کار) (تنوع شخصیتی تیم) رابطه بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری را تعدیل می کند و تنوع برون گرایی تیم (تنوع شخصیتی تیم) رابطه بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری را تعدیل می کند، همچنین درک احساسی (ثبات هیجانی) تیم (تنوع شخصیتی تیم) رابطه بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری را تعدیل می کند و نهایتا توافق پذیری تیم (تنوع شخصیتی تیم)رابطه بین رهبری مشترک و عملکرد تیم کاری را تعدیل می کند و در پایان با توجه به نتایج پژوهش پیشنهادات کاربردی ارائه شده است.

Keywords:

رهبری مشترک , عملکرد تیم کاری , ترکیب شخصیتی تیم ها