بهبود عملکرد شبکه های حمل و نقل شهری تحت وقوع شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر با استفاده از سیاست تعریض خیابان ها

تاخیرهای ترافیکی در شبکه های خیابانی، هزینه های فراوانی را برای استفاده کنندگان از آنها در بر دارد. یکی از عواملی که باعث ایجاد تاخیرهای ترافیکی می شود، شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر می باشد. این پدیده، نتیجه تغییرات تصادفی در تقاضای سفر و همچنین تغییرات تصادفی است که به دلایل ترافیکی در ظرفیت خیابان های شبکه رخ می دهد. این موضوع باعث می گردد که عملکرد شبکه خیابانی تحت شلوغی های بازگشت پذیر نه به طور قطعی، بلکه با شاخصی احتمالی بیان شود. یکی از اهداف این پژوهش تعیین عملکرد شبکه حمل و نقل شهری به منظور ارائه مسیرهای مناسب به مسافرین است. در این ارتباط مدلی جهت تعیین شاخص قابلیت اعتماد به عملکرد یاد شده تحت وقوع شلوغی های ترافیکی بازگشت پذیر ارائه می گردد. یکی از سیاست هایی که می تواند شلوغی های ترافیکی یاد شده در شبکه را کاهش دهد، سیاست تعریض بعضی از خیابان های شبکه به منظور کاهش شلوغی است. در این ارتباط مدلی به منظور انتخاب خیابان هایی جهت تعریض با توجه به محدودیت بودجه تعریض به گونه ای که قابلیت اعتماد به عملکرد شبکه را تا حد امکان افزایش دهد، ارائه می گردد. در این پژوهش مدل یاد شده توسط الگوریتم فرا ابتکاری کوانتم حل می گردد. جهت نشان دادن نتایج و همچنین عملیاتی بودن مدل های یاد شده، این مدل ها بر روی شبکه سایوکس فالز اجرا گردید.

Keywords:

قابلیت اعتماد , نوسانات زمان سفر , , شلوغی های تصادفی بازگشت پذیر , تعریض خیابان