رابطه انتظار از ازدواج و تحمل پریشانی با سازگاری زناشویی در زنان مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 شهر تهران

این پژوهش با هدف شناسائی رابطه بین انتظار از ازدواج و تحمل پریشانی با سازگاری زناشویی زنان انجام شد. روش پژوهش توصیفی همبستگی بود. بر این اساس از بین کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به مراکز مشاوره منطقه 3 شهر تهران که از اول شهریور تا پایان اسفند ماه سال 1396 به این مراکز مراجعه نموده و تحت مشاوره روانشناختی قرار گرفتند ( 240 نفر)، 137 نفر براساس ملاک های مورد نظر با روش تصادفی ساده بعنوان نمونه انتخاب شدند؛ و پرسشنامه های انتظار از ازدواج، مقیاس تحمل پریشانی، و پرسشنامه سازگاری زناشویی به عنوان ابزار پژوهش درباره هر یک از آنها اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین انتظار از ازدواج و تحمل پریشانی رابطه مثبت معناداری وجود دارد (P<0/01) بدین این معنا که هر انتظار از ازدواج و تحمل پریشانی مثبت باشد، سازگاری زناشویی نیز مثبت است؛ همچنین یافته ها حاکی از آن شد که هر دو متغیر قادر به پیش بینی سازگاری زناشویی زنان می باشد.

Keywords:

انتظار از ازدواج , تحمل پریشانی , سازگاری زناشویی , زنان