نقش سیمرغ در ادبیات ایرانی و نمود آن در هنر و معماری اسلامی ایران (ازدورن ساسانیان تا صفویان)

می توان ادبیات عرفانی را وسیله ای برای انتقال مفاهیم عرفانی به معماری دانست .برای درک هویت ایرانی و اسلامی معماری ایران می بایست ارزشهای تاثیرگذار برآن را شناسایی نمود و نوع این تاثیر گذاری را بررسی کرد . ادبیات و بخصوص ادبیات عرفانی به عنوان حلقه پیوند محکم بین فرهنگ و هنر یکی از تاثیرگذارترین ارزش ها بر معماری ایرانی میتواند باشد که موجب انسجام هنرهای مختلف ازجمله معماری گشته است در این پژوهش سعی برآن است تا با گردآوری های اسنادی و کتابخانه ای به تحلیل و توصیف رابطه ادبیات بر معماری پرداخته شودو به عنوان نمونه ، تغییرات ا سطوره سیمرغ در روند تدریجی از آثار ادبی حماسی به ادبی عرفانی بررسی گردد ونتیجتا دریافت شود که تاثیرات این تغییر در باورها و ادبیات مردمان بر معماری به چه شکلی نمود پیدا کرده است.که میتوان مشاهده نمود تاثیر شعر و ادبیات بخصوص ادبیات عرفانی که مورد پسند مردم در دوره های تاریخی بلاخص زمان تیموریان بوده است، چگونه از سمت طراحی پر زرق و برق سیمرغ در ظروف سفالی و جام ها و کتیبه های حما سی در کاخ های سا سانی به تدریج به سمت طراحی بی الایش تر آن در مساجد صفویان حرکت کرده است و سیمرغ در طرح های معماری در طی تاثیرات تغییر باورها درادبیات، دچار تغییر می شود.

Keywords:

ادبیات , هنر و معماری اسلامی , سیمرغ , طرح و نقش