ارزیابی مدیریت سیلاب در آبخوانداری (مطالعه موردی آبخون تسوج)

روند بارندگی درایران حاکی از آن است که این کشور به سوی خشکسالی پیش می رود می بایست برنامه ریزی ها و تدابیر درمدیریت منابع آب براین اساس پی ریزی شود. مناطق خشک دارای امکانات بالقوه کشاورزی هستند که مورداستفاده کامل قرار نگرفته اند و می توان با روش های خاص که برای این مناطق مناسب هستنداز این امکانات بالقوه به بهترین نحو استفاده کرد. هدف اصلی این تحقیق ارزیابی مدیریت سیلاب در آبخونداری تسوج در حوضه آبریز دریاچه ارومیه می باشد. برای انجام این تحقیق داده های هواشناسی و هیدرومتری جمع آوری گردیده و داده های جمع آوری شده جهت پردازش های بعدی در محیط Excel و spss سازماندهی شدند. براساس نتایج حاصل با توجه به آمار دبی ماهانه و نیاز آبی چنین بنظر می رسد که سطح زیر کشت اراضی نسبت به آوردحوضه زیاد نبوده ومی توان با یک برنامه ریزی ذخیره آب در فصل غیر زراعی تا حدودی نیاز آبی منطقه را برطرف نمود. در طی عملکرد 14 ساله آبخوانداری حدود 2 میلیون متر مکعب و به طور متوسط 159759/6 متر مکعب آب سیلاب که حدود 13 درصد بارش متوسط 14 ساله در بازه زمانی پایش با عبور از مسیر نهرهای غلام گردشی به صورت نفوذ عمقی در هر سال استحصال و به سفره ابخوان تزریق شده است. از نظر فصلی، بهار با80 درصد و تابستان حدود 2 درصد به ترتیب بیشترین و کمترین فصول سال را از نظر عملکرد آبگیری داشتند.

Keywords:

آبخوانداری تسوج , مدریت منابغ آب , نهر غلام گردشی , نیاز آبی , هواشناسی , هیدرومتری