ارزیابی تاثیر اجرای عملیات سطوح آبگیر باران بر تولید و بازده اقتصادی مراتع خشک و نیمه خشک دهلران

سطح وسیعی از مراتع کشور در مناطق کشور و نیمه خشک واقع شده که به دلیل محدودیت منابع آبی قابل شرب و نیز حساسیت وشکنندگی اکو سیستم های مرتعی مناطق فوق، مدیریت منابع آب آنها، بیش از هر منطقه دیگری ضروری بوده و اهمیت اقتصادی و زیست محیطی زیادی بعنوان یکی از ابزارهای مهم تولید ثروت،از نظر اهداف اقتصادی مقاومتی دارد. کمبودآب، یا زیادی آن و یا عدم دسترسی به آن در مرتع، به استفاده غیر اصولی از این منبع با ارزش منجر خواهد شد، الگوی فعلی مصرف آب با اقلیم خشک کشورایران ناسازگار بوده و علاوه بر ایجاد موانع برای دستیابی به اهداف توسعه کشور، حفظ وضع موجود را نیز مشکل نموده است. تنها چشم انداز قابل اعتنا برای برون رفت از این تنگاها، استحصال آب باران و بازچرخانی آن در مقیاس خانگی، محلی و مزرعه می باشد. در این تحقیق روش های مورد استفاده جهت استحصال آب باران عبارت اند از: ییینگ، بانکت، تراس بندی، آب انبار و کنتور فارو. هدف این تحقیق، ارزیابی تاثیر اجرای عملیات سطوح آبگیر باران، بر بازده اقتصادی مراتع مناطق خشک ونیمه خشک، در راستای بهره وری بهینه از مراتع بمنظورتحقق اهداف اقتصاد مقاومتی در بخش منابع طبیعی می باشد. این ارزیابی براساس دو روش نرخ بازدهی داخلی IRR ونسبت منفعت به هزینه BCR انجام شد. نتایج نشان داد که با توجه به سودآوری پروژه 2/04 درصد و نرخ بازدهی داخلی 0/63 درصد، اجرای طرح مذکور از نظر اقتصادی توجیه پذیر بوده و درآمد زیادی راعاید دامداران ساکن در محدوده طرح می نماید.

Keywords:

بازده اقتصادی , سطوح آبگیرباران , مراتع , مناطق خشک و نیمه خشک